Umberto Eco

Jeden z najsłynniejszych naukowców i pisarzy XX wieku, urodził się w Alessandrii w Piemoncie w 1932 roku. W 1971 przyjął stanowisko profesora semiotyki na najstarszym europejskim uniwersytecie - w Bolonii.
W swojej pracy badawczej zajmuje się m.in. semiotyką, teorią literatury, estetyką średniowieczną i środkami przekazu. Do jego najważniejszych publikacji przetłumaczonych na język polski należą: "Dzieło otwarte", "Pejzaż semiotyczny", "Lector in fabula", "Superman w literaturze masowej". Bogaty dorobek naukowy to zaledwie część obfitej i urozmaiconej twórczości Eco, obejmującej ponadto felietony, parodie literackie, komiksy, sztuki dla dzieci, przede wszystkim zaś kilka znakomitych powieści. Jego zainteresowania sięgają literatury trywialnej, prasy codziennej, komiksu, piosenki.
W roku 1980 wydał swoją pierwszą powieść, "Imię róży", która przyniosła mu wielką sławę i stała się jednym z największych bestsellerów w historii literatury. Przetłumaczona na trzydzieści języków, doczekała się również adaptacji filmowej. Kolejne powieści - "Wahadło Foucaulta" (1988) i "Wyspa dnia poprzedniego" (1994), "Baudolino" (2000), "Tajemniczy płomień królowej Loany" (2004) oraz najnowsza, "Cmentarz w Pradze" (2010), utwierdziły pisarską sławę Eco.