Literacki Nobel dla Harolda Pintera
Literacka Nagroda Nobla w 2005 roku trafi do Harolda Pintera .
Harold Pinter z wykształcenia aktor, zyskał sławę w latach 60-tych XX wieku jako wszechstronny dramatopisarz angielski. Jego sztuki m.in. Samoobsługa, Urodziny Stanleya, Dozorca zostały wyróżnione międzynarodowymi nagrodami i są grane na całym świecie.
Akcja jego utworów zaczyna się od zwyczajnego zdarzenia i stopniowo zmienia się w thriller - niesamowita atmosfera gęstnieje, a rzeczywistość przeraża jak senny koszmar. Błyskotliwy dialog, pozornie niedbały, wieloznaczny, potęguje nastrój grozy i oczekiwania.
Pinter dozuje napięcie po mistrzowsku nie ustępując w niczym filmowym osiągnięciom Hitchcocka.
W laudacji Akademicy wskazali, że „jego sztuki odkrywają głębię skrywającą się pod powierzchnią zwykłej rozmowy i wymuszają wejście w klaustrofobiczną obsesję”.
Harold Pinter urodził się 26 października 1930 roku w Londynie. Pochodzi z żydowskiej rodziny – antysemickie wystąpienia, których doświadczył, skłoniły go do wyboru artystycznej drogi. Przyszły pisarz opuścił Londyn, gdy miał 9 lat, powrócił tam w wieku 12 lat. Po latach powiedział, że wspomnienie bombardowań nigdy go nie opuściło.
Już w szkole podstawowej brał udział w spektaklach szkolnego teatru, pracując wówczas miedzy innymi nad postaciami Romea i Makbeta. To doświadczenie skłoniło go do wyboru kariery scenicznej. W 1948 roku rozpoczął studia w Royal Academy of Dramatic Art.
Harold Pinter debiutował w 1957 roku sztuką Pokój. Innymi jego sztukami z wczesnego okresu twórczości są: The Birthday Party, The Dumb Waiter, The Caretaker, The Homecoming.
Harold Pinter jest uważany za jednego z najważniejszych angielskich dramaturgów drugiej połowy XX wieku. Pisarz buduje swój teatr z podstawowych elementów: zamknięta przestrzeń, nieprzewidywalny dialog ludzi zdanych na swą łaskę. Z minimalną akcją dramaty opierają się na zmaganiach i złudzeniach interlokutorów.
Początkowo dramaty Harolda Pintera uważane były za przykład teatru absurdu, ale z czasem zaczęto postrzegać jego twórczość w innych kategoriach gatunkowych – jako dramaty, których autor pozwala swym odbiorcom podpatrywać dominację i podporządkowanie opalizujące w każdej rozmowie.W każdej ze sztuk Pintera spotykamy postaci, które bronią się przed ingerencją oraz własnymi impulsami.
Od 1973 roku Harold Pinter daje się poznać również jako obrońca praw człowieka.
!["Czarolina – 6. Tajemnice wyspy": Niebezpieczne eksperymenty [RECENZJA]](https://v.wpimg.pl/OWEzN2ZiYDYkGDgBdRJtI2dAbFszS2N1MFh0EHVaemc9VShbNgw9MjUVYFUoHD82MgpgQjZGLicsVTgDdQ0mJDUWL0t1DCI1IB5hBmJffTIhTXgfbA96M2hOLQBvRC42JkpjATtZKm4kSXlUOF93dTg)