Krytycy nagrodzili książkę Katarzyny Osińskiej o teatrze rosyjskim

Katarzyna Osińska podjęła próbę przyjrzenia się współczesnemu teatrowi rosyjskiemu w kontekście tradycji z początku XX wieku, które zadecydowały o jego dzisiejszym kształcie. Początki XX wieku to okres wielkiego rozkwitu teatru w Rosji - wtedy działali tacy artyści jak Stanisławski, Meyerhold. Osińska stawia tezę, że wielka tradycja rosyjskiego teatru początków XX wieku jest dla współczesnych rosyjskich twórców nie tylko inspiracją, ale także pewnego rodzaju obciążeniem. Czują się oni zobowiązani do kontynuacji idei wielkich poprzedników albo zanegowania ich, odrzucenia. W każdym wypadku - muszą się wobec nich jakoś ustosunkować.

Jeden z rozdziałów autorka zatytułowała "Ciężar dziedzictwa, czyli jak wystawiać Czechowa w Rosji?". Osińska pokazuje, że każde pokolenie rosyjskich twórców XX wieku miało "swojego" Czechowa , a narosłe przez lata tradycje wystawiania jego sztuk spowodowały, że, jak konkluduje cytowany przez Osińską Anatolij Wasiljew, to Peter Brook i Peter Stein przywożąc do Rosji swe inscenizacje Wiśniowego sadu i Trzech sióstr "zaprezentowali rosyjskiej publiczności, czym jest Czechow na scenie, jak trzeba go wystawiać".

Wśród opisywanych przez Osińską zjawisk współczesnego, rosyjskiego teatru są m.in. Sowriemiennik, Teatr Tabakowa, Pracownia Piotra Fomienki a także sceny eksperymentalne jak Derevo. Dużo miejsca autorka poświęca analizie dokonań dwu współczesnych reżyserów: Lwa Dodina i Anatolia Wasiljewa.

Katarzyna Osińska , filolog rosyjski, pracownik naukowy w Instytucie Slawistyki PAN w Warszawie, zajmuje się teatrem rosyjskim XX wieku, a w szczególności jego studyjnym nurtem. Jest autorką takich książek jak "Leksykon teatru rosyjskiego XX wieku" (1997) oraz "Studio w rosyjskiej kulturze teatralnej XX wieku. Wybrane zagadnienia" (1997). Książkę Teatr rosyjski XX wieku wobec tradycji opublikowało wydawnictwo słowo/obraz terytoria .