"Kotka i generał". Wstrząsająca historia o zbrodni czeczeńskiej
Powieść jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami – historią Czeczenki Elzy Kungajewej, uprowadzonej, zgwałconej i zamordowanej w czasie II wojny czeczeńskiej przez oddział pułkownika Jurija Budanowa. Nino Haratischwili napisała książkę, od której się nie oderwiecie.
Podczas II wojny czeczeńskiej rosyjski oddział, który przetrwał ciężkie walki w Groznym, został wysłany na urlop. Wbrew oczekiwaniom żołnierze nie zostali wysłani do ojczystej Rosji, lecz do odległej wioski w Czeczenii. Jurij Budanow, pułkownik oddziału, który już miał poważny problem z alkoholem, zaczął pić jeszcze więcej.
Każdy następny dzień był coraz trudniejszy do zniesienia, w końcu żołnierze zaczęli się zachowywać, jakby miejsce, w którym odpoczywali, objęte było działaniami wojennymi. Ich paranoja narastała, czuli się ciągle otoczeni przez wrogów i snajperów, a na koniec sytuacja wymknęła się spod kontroli i doprowadziła do tragedii.
Nie będąc do tego upoważnionym, pułkownik wydał rozkaz do ataku. Oddział splądrował wioskę, porwał ludzi i podpalił domy. Siedemnastoletnia dziewczyna (naprawdę nazywała się Elza Kungajewa), która była sama w domu, została wzięta za snajpera. Żołnierze uprowadzili ją, a potem zgwałcili i zamordowali.
Sprawa ta przeszła do historii jako precedens: była to jedyna zbrodnia wojenna obu wojen czeczeńskich, która została osądzona. Do mojej powieści wykorzystałam tylko pierwszą część sprawy, ale sposób, w jaki kontynuowana jest prawdziwa historia, jest nie mniej absurdalny i okrutny, łącznie z wendetą i egzekucjami niewinnych ludzi.
Premiera "Kotki i Generała" już 15 maja 2019 roku.
Nino Haratischwili: urodzona w 1983 roku w Tbilisi, miała 12 lat, kiedy przybyła do Niemiec ze swoją matką. Później wróciła raz jeszcze do Gruzji – w Tbilisi studiowała reżyserię filmową. Studia te kontynuowała w Hamburgu, gdzie mieszka do dziś. Jest odnoszącą sukcesy reżyserką teatralną i dramatopisarką. Do tej pory ukazało się 18 sztuk jej autorstwa, wiele z nich samodzielnie wyreżyserowała. W 2010 roku otrzymała nagrodę im. Adalberta von Chamisso przyznawaną przez Fundację im. Roberta Boscha. Jej debiutancka powieść Juja ukazała się w 2010 roku, zaś rok później Mój łagodny bliźniak (Muza, 2013). Ósme życie (dla Brilki) (Wydawnictwo Otwarte, 2016) ukazało się w wielu krajach i zdobyło uznanie krytyków i czytelników – otrzymało między innymi Lessing Award i Bertolt-Brecht-Award. Powieść Kotka i Generał znalazła się na krótkiej liście German Book Prize 2018.
Materiały prasowe