Koniec końców bestsellerowej serii

CZY ZNASZ SERIĘ NIEFORTUNNYCH ZDARZEŃ?

<#link|seria|17495|Seria Niefortunnych Zdarzeń#> Lemony Snicketa to bestsellerowa seria książek oparta na merytorycznym łamaniu konwencji i antyreklamie (m.in. brak optymistycznych zakończeń). Pod względem edytorskim nawiązuje wysmakowaną estetycznie stylistyką do romansu wiktoriańskiego. Na świecie uważa się ją za najgroźniejszą konkurencję dla Harry’ego Pottera, z którym króluje na listach literackich przebojów.

Główni bohaterowie serii, rodzeństwo Baudelaire’ów, to trójka dobrze wychowanych, zdolnych i miłych dzieci. Niestety, Lemony Snicketa (czyli Daniel Handler) opisując ich losy dowodzi, że nie ma sprawiedliwości na świecie. Rodzice dzieci giną w płomieniach, a one dostają się pod pieczę zwyrodniałego krewnego, Hrabiego Olafa. Hrabia Olaf w każdym tomie na różne sposoby prześladował swoje ofiary, ponieważ pragnął przejąć ogromny majątek należący do sierot. Czy mu się w końcu udało, dowiemy się z trzynastego, pechowego oczywiście, tomu niefortunnej serii.

Na rynku polskim cykl wydawany jest nakładem oficyny Egmont. Pierwsza część pt. Przykry początek , zadebiutowała na rynku w 2002 roku. Wysokość sprzedaży całej serii osiągnęła liczbę ponad 332 tys. egzemplarzy. Według danych wydawnictwa HarperCollins łączna wielkość sprzedaży serii na całym świecie przekroczyła już magiczną sumę 50 mln egzemplarzy (w tym 5 mln w samej Wielkiej Brytanii)
.

Autor tymi oto słowami żegna się ze swoimi czytelnikami:
„Drogi Czytelniku!
Zapewne spoglądasz właśnie na tył tej książki, czyli koniec KOŃCA KOŃCÓW. Koniec KOŃCA KOŃCÓW. To najlepsze miejsce na początek KOŃCA, bo kiedy przeczytasz KONIEC KOŃCÓW od początku początku KOŃCA do końca końca KOŃCA KOŃCÓW, znajdziesz się u kresu wytrzymałości.

Oto ostatni tom Serii Niefortunnych Zdarzeń, ale nawet jeśli przebrnąłeś dzielnie przez poprzednie dwanaście tomów, nie zniesiesz prawdopodobnie takich nieprzyjemności jak gwałtowny sztorm, podejrzany napój, stado dzikich owiec, wielka klatka na ptaki i upiorny sekret rodziców sierot Baudelaire.

Moim obowiązkiem było zebrać całą historię sierot Baudelaire i właśnie zakończyłem swoje zadanie. Ty masz zapewne inne obowiązki, więc na twoim miejscu rzuciłbym tę książkę gdzieś w kąt, żeby KONIEC KOŃCÓW nie wykończył ciebie.”