"Karski" wśród najciekawszych spektakli w Awinionie

Spektakl Jan Karski w reżyserii Arthura Nauzyciela został uznany przez prasę za jeden z najbardziej interesujących przedstawień zakończonego właśnie festiwalu teatralnego w Awinionie. Oficjalny przegląd spektakli odwiedziło łącznie blisko 130 tys. widzów. We wtorek zakończyła się na południu Francji trwająca od 6 lipca główna część 65. edycji największego europejskiego spotkania miłośników teatru. Nieoficjalna, tzw. offowa, część awiniońskiego festiwalu potrwa do końca lipca.

W oficjalnym przeglądzie pokazano w tym roku 35 spektakli, w tym ponad 20 premier. Mimo ambitnego programu i wysokich cen biletów spektakle obejrzało przez trzy tygodnie 128 tys. osób. Jak podkreślają organizatorzy festiwalu, szósty rok z rzędu frekwencja na płatne spektakle w Awinionie przekroczyła 90 proc. dostępnych miejsc.
W bilansie artystycznym tegorocznego festiwalu zwraca się uwagę na sporą liczbę ciekawych przedstawień tanecznych. Duży rozgłos wywołało łamiące kanony tańca "Dziecko" francuskiego choreografa Borisa Charmatza, poruszające kwestię wzajemnej przemocy w relacjach dorośli-dzieci. Zupełnie inny gatunek, czerpiący z tradycji średniowiecznych, reprezentował spektakl "Cesena" wybitnej belgijskiej choreografki Ane Teresa De Keersmaeker.

Wśrod innych spektakli francuscy recenzenci, choć podzieleni w ocenach, dość zgodnie wyróżniają kilka tytułów. Jeden z nich to Jan Karski (Moje nazwisko jest fikcyjne) francuskiego reżysera Arthura Nauzyciela, oparty na głośnej powieści Yannicka Haenela o polskim kurierze podczas II wojny. Jednogłośnie krytycy komplementowali odtwórcę roli Karskiego , 44-letniego Laurenta Poitrenaux.

Duże wrażenie na krytykach zrobiły także dwa spektakle podejmujące wielkie tematy dobra i zła, wiary i zwątpienia: "O idei twarzy syna Bożego" włoskiego twórcy Romeo Castellucciego oraz "Krew i róże" Belga Guy Cassiersa. Ta ostatnia sztuka nawiązuje do autentycznej historii Jeanne d'Arc i jej towarzysza broni, Gilles'a de Rais, którego skazano na śmierć pod zarzutem popełnienia wielu gwałtów i morderstw na dzieciach.

Według licznych recenzentów, jedną z rewelacji festiwalu była mroczna i pełna przemocy, bardzo swobodna adaptacja szekspirowskiego Hamleta pt. "Przynajmniej zostanie po mnie piękny trup" w reżyserii młodego reżysera Vincenta Macaigne'a.

Tegoroczne święto teatru w Awinionie nie obyło się bez burzliwych polemik. Jeden z najpopularniejszych francuskich aktorów teatralnych, Fabrice Luchini, zaatakował ostro organizatorów za to, że pominęli w oficjalnym przeglądzie klasyków światowej i francuskiej dramaturgii. W opinii Luchiniego, festiwal oddalił się od idei ambitnego teatru dla wszystkich i przypomina coraz bardziej "miejsce dla sekty".

Tradycyjnie festiwal w Awinionie jest też okazją do debat nie tylko o teatrze. Wśród gości dyskusji byli tym razem znani intelektualiści, jak Edgar Morin i Stephane Hessel. Nie zabrakło też prominentnów polityków - przybyło kilku członków rządu na czele z ministrem kultury Frederikiem Mitterrandem oraz kandydaci socjalistycznych prezydenckich prawyborów: Martine Aubry i Francois Hollande.

Z Paryża Szymon Łucyk