Jak smakuje trucizna

Nie jest to książka stricte naukowa, a raczej literatura faktu z domieszką historii. Autor porusza zagadnienia z zakresu toksykologii, historii medycyny, ale też biologii i fizjologii człowieka. Bradbury nie tylko opisuje trucizny, ale też pochyla się nad ich działaniem w organizmie człowieka, wskazuje na procesy, jakie się dzieją po tym jak dana substancja (stricte trująca czy po prostu wprowadzona do organizmu w nadmiarze) działa na poszczególne organy, i jak je wyniszcza, tym samym doprowadzając do ciężkiego stanu i w wielu wypadkach śmierci. Atutem książki, poza oczywiście naukowym spojrzeniem na tematykę substancji trujących, jest jej gawędziarsko-reporterska odsłona. Bradbury wplata w całość historie kryminalne, prawdziwe opowieści o zbrodniach, w których mordercy użyli wspominanych trucizn. Każdy rozdział zaczyna się cytatem z beletrystyki, powiązanym również z tematyką. Te zabiegi nadają książce lekkości, poruszane tematy są bardzo jasno i klarownie opisane, a autor dodatkowo daje czytelnikowi sporą dawkę ironii, nie przekraczając granic warstwy naukowej.

Smak trucizny to interesująca lektura, która może być krótkim i interesującym wprowadzeniem w tematykę trujących substancji, ale też rozrywkową pozycją na długie, ponure, jesienne wieczory. Przyda się też autorom kryminałów, może być dla nich pomocnym kompendium z pomysłami na uśmiercanie bohaterów.