Trwa ładowanie...

Smutne wieści. Irit Amiel nie żyje

We wtorek 16 lutego zmarła urodzone w Polsce tłumaczka, poetka i pisarka Irit Amiel. Za swoje opowiadania była dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej "Nike".

Irit Amiel Irit Amiel Źródło: East News
dln890m
dln890m

Irit Amiel - pierwotnie Irena Librowicz - urodziła się w 1931 roku w Częstochowie, w spolonizowanej rodzinie żydowskiej. Podczas II wojny światowej trafiła do getta, skąd udało jej się uciec. Jednak rodziców i najbliższą rodzinę straciła w Treblince.

Po wojnie przyłączyła się do międzynarodowej organizacji syjonistycznej Bricha. W roku 1947 wraz z grupą młodzieży udało się jej nielegalnie przedostać do Palestyny. Tu wyszła za mąż i urodziła dwójkę dzieci: Liona Mosze i Yechuditę (Ditę). Doczekała się sześciorga wnucząt.

Ponoć jeszcze jako dziewczynka mieszkająca w Częstochowie, marzyła by zostać pisarką. Pierwszy tom wierszy wydała w roku 1994. "Egzamin z Zagłady” napisała w języku hebrajskim. "Cały czas czytałam, aż opanowałam możliwość pisania w moim nowym języku. Trwało to długie lata, podczas których nosiłam to wszystko w sobie" - wyznała w rozmowie z Martą Tomczok.

Zobacz: Oni odeszli w 2020 roku

Pięć lat później w Polsce ukazał się jej prozatorski debiut - zbiór opowiadań "Osmaleni". Dziewięć lat później doczekała się kolejnego wydania opowiadań, zebranych w zbiorze "Podwójny krajobraz". Za te dwie książki Amiel otrzymała nominację do Nagrody Literackiej „Nike”.

dln890m

Była łączniczką miedzy kulturami: tłumaczyła wiersze współczesnych izraelskich poetów na język polski, jak i polskie utwory na język hebrajski. W 2014 roku ukazała się w Polsce jej autobiografia "Życie. Tytuł tymczasowy”. Pisała tam o sobie w drugiej osobie liczy pojedynczej:

"Rodzisz się dwukrotnie. Po raz pierwszy przychodzisz na świat wiosną 1931 roku, kiedy kwitną bzy. Poród jest pośladkowy. No więc czego już może się spodziewać od życia ktoś, kto wysuwa na świat tyłek, a nie głowę?

Masz się nazywać po dziadku Josefie Józefa, ale mama mówi, że ponieważ wszystkie służące w Starym Kraju mają na imię Józka, to jej jedynaczka nie będzie się tak nazywać.

Czterdzieści lat po wojnie, podczas wizyty w Częstochowie, otworzysz katolicki kalendarz i ku swemu wielkiemu zdumieniu zobaczysz, że piąty maja, dzień twoich urodzin, to dzień świętej Ireny. Histerycznie się wtedy rozpłaczesz, zdając sobie sprawę, jak bardzo polscy chcieli być ci polscy Żydzi, którzy zginą za swoje żydostwo".

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl
dln890m
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
dln890m

Pobieranie, zwielokrotnianie, przechowywanie lub jakiekolwiek inne wykorzystywanie treści dostępnych w niniejszym serwisie - bez względu na ich charakter i sposób wyrażenia (w szczególności lecz nie wyłącznie: słowne, słowno-muzyczne, muzyczne, audiowizualne, audialne, tekstowe, graficzne i zawarte w nich dane i informacje, bazy danych i zawarte w nich dane) oraz formę (np. literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne, programy komputerowe, plastyczne, fotograficzne) wymaga uprzedniej i jednoznacznej zgody Wirtualna Polska Media Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, będącej właścicielem niniejszego serwisu, bez względu na sposób ich eksploracji i wykorzystaną metodę (manualną lub zautomatyzowaną technikę, w tym z użyciem programów uczenia maszynowego lub sztucznej inteligencji). Powyższe zastrzeżenie nie dotyczy wykorzystywania jedynie w celu ułatwienia ich wyszukiwania przez wyszukiwarki internetowe oraz korzystania w ramach stosunków umownych lub dozwolonego użytku określonego przez właściwe przepisy prawa.Szczegółowa treść dotycząca niniejszego zastrzeżenia znajduje siętutaj