Powieści o Harrym Potterze są często niedoceniane jako źródło wiedzy o ważnych wyborach moralnych i politycznych.
Brycchan Carey z Uniwersytetu Kingston rozpoznał w kolejnych książkach serii tę cechę porównując pisarstwo J.K. Rowling z twórczością innych autorów, identyfikowanych nie tylko z literaturą dla dzieci i młodzieży. Badacz skonfrontował Rowling z Shakespearem , Dickensem i Jane Austen .
Według Careya tym, co sprawia, że książki Rowling są wyjątkowe, jest niezwykłe zaangażowanie politycznie. Postać Lorda Voldemorta można czytać jako metaforę totalitaryzmu dążącego do podważenia autorytetu demokratycznej społeczności poprzez atak na Ministerstwo Magii i wskazywanie panujące w nim: korupcję, niekompetencję i nepotyzmu.
Hermiona Granger jest uosobieniem niezłomnej społecznej aktywności, czego najlepszym dowodem może być powołanie przez nią organizacji chroniącej prawa skrzatów domowych (organizacji znanej lepiej pod niefortunną nazwą W.E.S.Z.). Działania Hermiony są walką z dyskryminacją, postrzeganą jako najbardziej typowa cecha zła.
W podtrzymywaniu dzieci w wierze w możliwość zmiany niewłaściwego status quo, o ile dążenia ku temu będą poparte determinacją, Hermiona robi więcej aniżeli inne popularne postaci literatury dla dzieci i młodzieży. Dlatego nie ma wątpliwości, że w przyszłości Ministrem Magii powinna zostać właśnie Hermiona!