Henryk Bardijewski nie żyje

Henryk Bardijewski urodził się 7 stycznia 1932 r. w Częstochowie. Edukację rozpoczął po wojnie. Studiował filologię polską i bibliotekoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie poznał swoją żonę, Sławę. Razem pracowali w Bibliotece Narodowej. Jego zadaniem było wówczas czytanie i skrótowe opisywanie różnych książek na potrzeby kart bibliotecznych.

- Z czasem to pisanie zaczęło się wymykać. Zacząłem nie tyle streszczać, co zapisywać własne pomysły i tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem - opowiadał o początkach własnej twórczości w Programie Drugim Polskiego Radia. Pierwszym utworem, który opublikował była fraszka stworzona po lekturze "Pamiątki z celulozy". Jednak to nie poezja, a dramat i proza zyskały w końcu jego uznanie.

Oni odeszli w 2020 roku

- Zacząłem od humoresek i skeczów. Stamtąd miałem otwartą drogę do Redakcji Humoru i Satyry w Polskim Radiu - wspominał autor 150 słuchowisk radiowych i ponad 30 sztuk teatralnych i telewizyjnych. O czym warto pamiętać sięgając po jego dzieła? Bardijewski z wielkim pietyzmem podchodził do wartości słowa.

- Należę do tych autorów, który dostarczają radiu, reżyserowi tekst gotowy, dopracowany. Nie są to scenariusze, które można dowolnie zmieniać, przestawiać. Miałem już taką przygodę kiedyś, że bez mojej wiedzy i zgody młody reżyser dopisywał mi tekst. A jeszcze na domiar złego wpakował tam jakieś słowa uważane za zbliżone do wulgarnych czy plugawych, czego nie znoszę, ani jako człowiek, ani jako autor, ani jako czytelnik, ani jako słuchacz – mówił na antenie Polskiego Radia.

- Świat jest zabawny we fragmentach, lecz w całości smutny. Tragizm świata pozbawionego humoru byłby trudny do zniesienia - stwierdził w rozmowie z "Rzeczpospolitą". W jego twórczości dominuje pierwiastek humorystyczny, chętnie posługuje się ironią i groteską. Jednocześnie do swoich bohaterów odnosi się z życzliwym dystansem. Są nimi zazwyczaj osoby śmieszne i bezradne. - Racjonaliści, którym nie sprawdził się racjonalizm i idealiści, którzy nie mogą znaleźć idei doskonałej. Wbrew własnej woli tkwią w układach i biorą udział w grze z nikłymi szansami na wygraną. Na szczęście ratuje ich humor.

Dwa jego słuchowiska zostały zatrzymane w całości przez komunistyczną cenzurę. Ponoć jedno z nich ("Jak zostać monarchistą, a właściwie królem") stało się potem materiałem szkoleniowym dla przyszłych cenzorów, którzy na tej podstawie uczyli się rozpoznawania aluzji.

Henryk Bardijewski był autorem około trzydziestu książek: powieści, tomów opowiadań, zbiorów słuchowisk i dramatów oraz bajek dla dzieci. Swoje dramaty publikował też na łamach "Sceny" i Dialogu".

Pisarz otrzymał wiele nagród w konkursach literackich. Za dokonania w dziedzinie literatury i teatru został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury oraz Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

O jego śmierci poinformowała PAP córka, Liliana Bardijewska. Henryk Bardijewski zmarł w środę 9 grudnia 2020 r. Miał 88 lat.