25 lipca 1969 roku zmarł Witold Gombrowicz .
Witold Gombrowicz ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, jednakże po udanym debiucie w 1933 roku Pamiętnikiem z okresu dojrzewania poświęcił się wyłącznie literaturze.
Rozgłos przyniosła mu pełna brawurowego humoru powieść Ferdydurke z 1937 roku, której bohater, dorosły mężczyzna sprowadzony do roli nastolatka, boryka się ze skostniałymi konwencjami społecznymi.
W 1938 roku ukazał się pierwszy tekst dramatyczny Gombrowicza Iwona księżniczka Burgunda , groteska na temat formy, obyczaju i ceremonii rozrastających się i krępujących indywiduum, które nie potrafi i nie może się z nich oswobodzić. Tekst przeszedł jednak bez echa.
W sierpniu 1939 roku Gombrowicz wybrał się w podróż do Argentyny, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej i gdzie przebywał do 1963 roku. W 1951 roku nawiązał współpracę z powstającym w Paryżu, emigracyjnym miesięcznikiem „Kultura”. W 1953 roku na łamach tego czasopisma zaczął prowadzić swój Dziennik . Kontynuować go miał aż do końca życia, wydając sukcesywnie w formie książkowej kolejne tomy. To jego opus magnum - pozwoliło mu rozwiązać wiele nękających go sprzeczności, np. między autobiografizmem a fikcją, między samoistnością dzieła a jego funkcją w dramatyzowaniu stosunku łączącego autora z czytelnikiem, między dyskursywnym przesłaniem a bezinteresowną grą wyobraźni.
W tym czasie jego obecność na arenie literackiej, najprzód polskiej, później międzynarodowej, stawała się coraz bardziej widoczna. Ogłosił wówczas sztukę teatralną Ślub (1953), będącą transpozycją jego interakcyjnej filozofii człowieka na całkowicie nowy język dramatyczny, uformowany na podłożu szekspirowsko-romantycznym, oraz satyryczną powieść * Trans-Atlantyk (1953), stylizowaną na staropolską gawędę, w której dokonał obrazoburczej rozprawy z najświętszymi stereotypami patriotycznymi i, po raz pierwszy, otwarcie wprowadził tematykę homoseksualną*. W następnej powieści, Pornografii (1960), rozgrywającej się w scenerii okupowanej przez nazistów Polski, odsłonił sekretne, mocno erotyczne i dewiacyjne motywacje kierujące niepodległościowymi konspiratorami, jak zresztą i bohaterami jego pozostałych utworów.
W tym czasie twórczość Gombrowicza trafiła do czytelników w Europie, w tym także w Polsce. Gombrowicz przeniósł się wówczas do Europy - najpierw na roczne stypendium do Berlina Zachodniego, później osiadł na południu Francji, gdzie zmarł i został pochowany.
Zobacz galerię zdjęć Witolda Gombrowicza