3 lutego 1947 r. urodził się Paul Auster , pisarz amerykański, piewca Nowego Jorku.
Ukończył nowojorski Columbia University, pracował na statku handlowym, a także jako ankieter, korepetytor, wykładowca twórczego pisania na Uniwersytecie Priceton.
Auster jest autorem przekładów poezji francuskiej (Bretona, Eluarda , Tzary) oraz pięciu zbiorów wierszy, wśród nich tomu Wall Writing (1976), który nawiązuje do ulicznych graffiti i tekstów na więziennych ścianach. Przygotował też antologię poezji francuskiej XX wieku; pisał recenzje książkowe.
Jego eseje przywodzą na myśl późniejszą prozę Handkego (eseje o zmęczeniu, o dobrze spędzonym dniu) - ukazują stany ducha, szukają ukrytego porządku w oczywistości. W dwóch długich filozofujących esejach fabularnych, składających się na tom Wynaleźć samotność (1982) Paul Auster zajmuje się problematyką ojcostwa, pamięci, samotności i twórczości.
* Trylogia nowojorska (1985-1987) w tonie przypominającym Becketta porusza m.in. temat poszukiwania tożsamości*; w ontologiczną nieokreśloność tych powieści (których bohaterem jest albo autor powieści detektywistycznych, albo obiecujący młody pisarz) Auster wprowadza własną osobę. Kolejne powieści: W krainie spraw ostatecznych (1987), Księżycowy pałac (1989) czy Muzyka przypadku (1991), których postaci przeżywają mniej lub bardziej prawdopodobne przygody (najczęściej w Nowym Jorku lub innej metropolii, w niedalekiej przyszłości), ukazują rolę przypadku w świecie chaosu i pomieszania wartości, poruszają problematykę relacji języka i rzeczywistości, powraca w nich również problem zachowania tożsamości, także tożsamości moralnej.
Prozę Austera tłumaczyli na polski m.in. K. Fordoński. M. Kłobukowski, K. Zabłocki.