W Europie tylko w Irlandii i Szkocji w ramach obowiązku szkolnego uczniowie nie muszą uczyć się języka obcego. W pozostałych krajach, oprócz Słowacji i Zjednoczonego Królestwa, nauka języka jest obowiązkowa już w szkole podstawowej – podaje sieć EURYDICE.
W krajach Europy Zachodniej wiek rozpoczynania obowiązkowej nauki języka obcego jest bardzo zróżnicowany: od 5-6 lat (Austria, Luksemburg, Malta i Norwegia) poprzez 8 lat (Francja i Niemcy) do 11 lat (Irlandia Północna i Walia). W Europie Środkowo-Wschodniej zróżnicowanie jest mniejsze – od 9 lat (Rumunia, Czechy i Łotwa) do 11 lat (Bułgaria).
W krajach, gdzie wiek rozpoczynania nauki języka obcego nie jest regulowany odpowiednimi przepisami i szkoły mają pewną autonomię w tym zakresie, dzieci zaczynają naukę bardzo wcześnie, np. w niektórych regionach Hiszpanii – w wieku 3 lat.
W Polsce obowiązkowa nauka języka obcego zaczyna się dopiero w IV klasie szkoły podstawowej. Wiele gmin – jako organów prowadzących szkoły – w zależności od możliwości kadrowych i finansowych, decyduje o wprowadzeniu nauki języka obcego wcześniej: w I, II lub III klasie.
Według EURYDICE, około połowy wszystkich uczniów szkół podstawowych w Europie uczy się przynajmniej jednego języka obcego.
W ramach edukacji obowiązkowej, w 20 krajach (głównie w krajach EFTA i Europy Środkowej) przynajmniej przez rok istnieje obowiązek nauki minimum dwóch języków obcych.
Najczęściej drugi język staje się przedmiotem obowiązkowym dopiero w szkole średniej drugiego stopnia (poziom polskiej szkoły ponadgimnazjalnej); takie kraje jak Luksemburg, gdzie 80 proc. uczniów szkół podstawowych uczy się dwóch języków, są wyjątkiem. Dla porównania – w Estonii, Finlandii, Szwecji czy Islandii takich uczniów jest 10 proc.
Na poziomie gimnazjum mniej niż połowa uczniów uczy się dwóch języków obcych (w Słowenii tylko 1,6 proc.). Najwyższy odsetek – około 70 proc. uczniów szkół na poziomie gimnazjum – występuje w Estonii, Grecji, na Litwie, w Luksemburgu, w Holandii, Finlandii, Szwecji i w Islandii. W szkołach średnich drugiego stopnia (poziom liceum) odsetek ten jest dużo wyższy.
W wielu krajach w szkołach średnich istnieje możliwość nauki drugiego i kolejnego języka obcego w ramach puli przedmiotów obowiązkowych do wyboru.
Najczęściej nauczanym językiem w szkołach podstawowych w Europie jest angielski (z wyjątkiem Belgii i Luksemburga).
Także na poziomie szkolnictwa średniego angielski zajmuje pierwszą pozycję we wszystkich krajach, z wyjątkiem Rumunii, Belgii i Luksemburga. Na drugim miejscu są: francuski (południe Europy i kraje niemieckojęzyczne) i niemiecki (Europa Północna, Środkowo-Wschodnia). Po angielskim najczęściej nauczanym językiem w krajach bałtyckich i Bułgarii jest rosyjski. We Francji na drugim miejscu występuje hiszpański, na Malcie – włoski, w Finlandii – szwedzki, a w Islandii – duński.
Angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, i rosyjski stanowią w sumie 95 proc. wszystkich języków nauczanych w szkołach średnich w Europie.
Jednocześnie w krajach Europy Środkowo-Wschodniej rośnie liczba uczniów uczących się języka angielskiego.
Dominującą pozycję angielskiego potwierdza fakt, że 60 proc. kursów doskonalenia zawodowego organizowanych dla nauczycieli w ramach unijnego programu Socrates/Comenius odbywa się w tym języku. Pozostałe najczęściej używane języki to francuski, niemiecki i hiszpański.
W polskich szkołach uczniowie najczęściej uczą się języka angielskiego (65,9 proc. ogółu uczniów) – wynika z raportu Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli na temat powszechności nauczania języków obcych w Polsce w roku szkolnym 2005-2006.
Na drugim miejscu znalazł się język niemiecki – uczy się go 33,6 proc. uczniów. Kolejne miejsca zajmują rosyjski (6,1 proc.), francuski (3,3 proc.), łacina (0,6 proc.), hiszpański (0,3 proc.), włoski (0,2 proc.).
Takie uszeregowanie języków obcych w szkołach w skali kraju utrzymuje się od drugiej połowy lat 90. Różnice występują jednak, jeśli chodzi o poszczególne województwa np. w woj. lubuskim więcej niż połowa uczniów uczy się języka niemieckiego.
EURYDICE to sieć wymiany informacji o systemach edukacji w Europie. Jest częścią największego wspólnotowego programu edukacyjnego Socrates.