"Czułem, że chcę słowami wyrazić tak wiele." Mo Yan - Laureat Literackiego Nobla

10 grudnia w Sztokholmie odbędzie się uroczysta gala wręczenia Nagrody Nobla. Jednym z tegorocznym laureatów jest znakomity chiński pisarz – * MO YAN .Z tej okazji przypominamy Państwu dwie jego powieści, których nowe wydania są dostępne na polskim rynku: Kraina wódki * i Obfite piersi, pełne biodra .

Zapraszamy do przeczytania pierwszego po ogłoszeniu Literackiego Nobla wywiadu z Mo Yanem*: Mo Yan: Zacząłem czytać jako dziecko. Czytając kolejne książki, coraz głębiej interesowałem się literaturą. Czułem, że chcę wyrazić tak wiele za pomocą słów, a najlepszą, najmniej ograniczoną metodę takiej ekspresji oferowała mi właśnie literatura. Dlatego zacząłem pisać. Oczywiście, niebagatelnym czynnikiem była również chęć udowodnienia swojej wartości oraz pragnienie zmiany swego przeznaczenia. http://www.wab.com.pl/?ECProduct=1442* (w zakładce: Media o książce)

Mamy bowiem do czynienia z twórcą nietuzinkowym i praktycznie niepodrabialnym, łączącym literackie tradycje Zachodu i Wschodu, obdarzonym surrealistyczną wyobraźnią i smolistym poczuciem humoru. Wydawnictwo W.A.B. wznawia właśnie Krainę wódki oraz Obfite piersi, pełne biodra - każda z tych książek pokazuje inną twarz Mo Yana.*Piotr Kofta, Dziennik Gazeta Prawna*

Kraina wódki to dobra proza satyryczna o gorzko-słodkawym (wiadomo, alkohol) zabarwieniu. Naturalistyczna, a jednocześnie poddająca srogiej ocenie kulturę opowieść. Sielankowa, ale i bezwzględna. Doskonała lektura na początek przygody z tegorocznym noblistą.* Marcin Wilk, Dziennik Polski*

W Obfitych piersiach, pełnych biodrach na losy chłopskiej rodziny niemal w ogóle nie wpływają burze chińskiej historii XX w.: od powstania bokserów w 1900 r. i upadku dynastii Qing, poprzez inwazję japońską i walki Kuomintangu z komunistami, aż po „rewolucję kulturalną” Mao Tse-tunga i reformy Teng Siao-pinga. Na prowincji nieprzerwanie liczą się najprostsze instynkty i walka o przetrwanie. Powieść – jak często u Mo Yana – jest pełna makabrycznych epizodów i wynaturzonych postaci, ociera się o magię, a jednocześnie pełno w niej ironii i czarnego humoru. Adam Krzemiński, Polityka