Archiwum Jerzego Grotowskiego przekazane Ossolineum

Prywatne archiwum wybitnego twórcy teatralnego, nieżyjącego już Jerzego Grotowskiego, przekazał oficjalnie w środę Zakładowi Narodowemu im. Ossolińskich we Wrocławiu brat artysty prof. Tadeusz Grotowski.

Do Ossolineum trafiły m.in. prywatne listy Grotowskiego, zdjęcia, rękopisy poświęcone teatrowi i pracy nad poszczególnymi sztukami artysty.

W sumie prof. Tadeusz Grotowski przekazał ponad 40 teczek z: papierami osobistymi artysty, dokumentami z lat 1953-1980, umowy o pracę, zaświadczenia, umowy wydawnicze, dyplomy, listy gratulacyjne, nagrody artystyczne przyznawane Jerzemu Grotowskiemu.

Wśród papierów znajdują się też prace artysty: eseje, artykuły, wypowiedzi, maszynopisy i rękopisy, przemówienia, wykłady, wywiady i wypowiedzi, stenogramy, wykłady wygłaszane w Nowym Jorku, programy konferencji i spotkań reżysera, zeszyty z notatkami dotyczącymi głównie przedstawień i metod pracy.

Prof. Grotowski przekazał również zakładowi cztery teczki z fotografiami swego brata Jerzego Grotowskiego, 11 teczek z jego korespondencją, w sumie ponad 600 listów m.in. do Tadeusza Różewicza , Petera Brooka.

Jak powiedział Adolf Juzwenko, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, w rzeczywistości ponad 40 teczek trafiło do zakładu w lipcu 2007 r., gdzie zostały najpierw poddane fumigacji, czyli oczyszczaniu z grzybów i innych nieczystości, które mogą zaszkodzić archiwum.
- Obecnie trwa opracowywanie archiwów, które już trochę uporządkowaliśmy - mówił Juzwenko.
Dodał, że zakład ma nadzieję do 2009 r. wydać katalog z opracowanym archiwum.

"UNESCO ogłosiło rok 2009 rokiem Jerzego Grotowskiego i zdajemy sobie sprawę, że Ossolineum zostanie poddane próbie, bo zgłosi się do nas bardzo wielu badaczy, którzy zechcą zapoznać się z materiałami dotyczącymi artysty, przejrzeć jego archiwum" - mówił dyrektor. Według Juzwenki przekazane archiwum prywatne Grotowskiego, to bezcenne materiały dla badaczy twórczości artysty, teatrologów.

Tadeusz Grotowski, profesor fizyki przyznał, że ciężko było mu rozstać się z rzeczami, które były własnością brata.
- Część archiwum skopiowałem sobie na pamiątkę. Poza tym po śmierci brata byłem w Pontederze i przywiozłem cały polski księgozbiór Jerzego, który zbierał latami - opowiadał Tadeusz Grotowski.
Dodał, że jego brat pasjonował się m.in. książkami Karola Maya .

Jerzy Grotowski, urodzony w 1933 r. w Rzeszowie reżyser i jeden z największych reformatorów teatru XX wieku, autor koncepcji „teatru ubogiego”, zmarł w Pontederze we Włoszech w styczniu 1999 r. Był jednym z trzech Polaków - obok Adama Mickiewicza i Bronisława Geremka - który został profesorem College de France. Wykładał w stworzonej tam specjalnie dla niego katedrze Antropologii Teatru.

W latach 1959-1969 wyreżyserował w stworzonym wraz z Ludwikiem Flaszenem awangardowym Teatrze Laboratorium 12 spektakli. Trzy z nich: „Akropolis” (1962), „Książę Niezłomny” (1965) i „Apocalypsis cum figuris” (1968) przyniosły mu światową sławę. Od 1985 r. mieszkał w Pontederze we Włoszech, gdzie stworzył Centro di Lavoro di Jerzy Grotowski.

Grotowski ostatni raz odwiedził Wrocław w 1997 r., gdzie zaprezentował swoje przedstawienie.