Album o rotmistrzu Pileckim

W albumie Rotmistrz Witold Pilecki 1901-1948 autorstwa Jacka Pawłowicza można zobaczyć m.in. fotografie dziadków i rodziców rotmistrza, jego dom rodzinny w Karelii (Rosja płn.), zdjęcia Pileckiego z okresu harcerstwa, z udziału w I wojnie i wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, zdjęcia ślubne i fotografie dzieci, zdjęcia z konspiracji, z pobytu w Oświęcimiu i w II Korpusie, z więzienia i z procesu oraz fotografie miejsc pamięci poświęconych rotmistrzowi.

Publikacja zawiera także oficerskie karty ewidencyjne i zdjęcia odznaczeń rotmistrza, fotografie obrazów namalowanych przez niego dla kościoła w Krupie (na Grodzieńszczyźnie), raport rotmistrza na temat sytuacji w Oświęcimiu, listy do dzieci, fałszywe dokumenty z okresu okupacji, fotografie broszki ofiarowanej córce i ciupagi podarowanej synowi, akta procesu przeciwko Witoldowi Pileckiemu, protokoły rewizji i przesłuchań oraz akt oskarżenia, wyrok i protokół z jego wykonania.

We wstępie do albumu znalazło się słowo wstępne prezesa IPN Janusza Kurtyki oraz życiorys Witolda Pileckiego - po polsku i angielsku. W obu tych językach zamieszczone zostały również podpisy pod fotografiami.

- Rotmistrz Witold Pilecki powinien być jednym z symboli służby publicznej i państwa polskiego, a także jednym z symboli Europy. To także symbol pokolenia, które traktowało poważnie nakaz służby i wierności ojczyźnie i które zapłaciło za to wysoką cenę - powiedział obecny na promocji albumu Janusz Kurtyka, prezes Instytutu Pamięci Narodowej, który wydał publikację.

- Ojciec bardzo kochał zdjęcia, sam je robił, gromadził i rozdawał innym, dlatego myślę, że byłyby szczególnie zadowolony z tego albumu - zaznaczył syn rotmistrza, Andrzej.

Witold Pilecki urodził się w 1901 roku w Karelii w północnej Rosji. Od 1910 r. mieszkał i uczył się w Wilnie. Jako chłopiec działał w niepodległościowym harcerstwie, a następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Podczas kampanii wrześniowej dowodził oddziałem kawalerii. Był współzałożycielem Tajnej Armii Polskiej. W 1940 roku został dobrowolnie więźniem KL Auschwitz, by zdobyć informacje i zorganizować w obozie ruch oporu. Po ucieczce z obozu podjął działalność konspiracyjną w AK.

Podczas Powstania Warszawskiego walczył w zgrupowaniu "Chrobry II", a po kapitulacji trafił do obozów jenieckich Lamsdorf i Murnau. Po wyzwoleniu obozu wstąpił do II Korpusu Polskiego we Włoszech. Na rozkaz gen. Andersa w 1945 roku powrócił do kraju, gdzie w maju 1947 roku został aresztowany pod zarzutem prowadzenia działalności na rzecz II Korpusu. Po brutalnym śledztwie i sfingowanym procesie został skazany na śmierć. Egzekucja odbyła się 25 maja 1948 roku w więzieniu na warszawskim Mokotowie. Miejsca jego pochówku władze komunistyczne nie ujawniły.