* Ptasiek Williama Whartona , ale i cała jego twórczość, jest mi niezwykle bliska - powiedział reżyser teatralny Adam Sroka, autor teatralnej adaptacji Ptaśka wystawionej m.in. w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.*
- Dla mnie to była przede wszystkim historia głównego bohatera, tytułowego Ptaśka, który okazuje się emigrantem wewnętrznym, kimś w rodzaju outsidera - powiedział reżyser.
Jak podkreślił Sroka, w spektaklu zależało mu na wyodrębnieniu wewnętrznego świata przeżyć głównego bohatera i na nim skupił całą swą reżyserską uwagę.
- Spektakl ten miał okazję obejrzeć sam William Wharton , gdy wystawiałem sztukę w Starym Teatrze w Krakowie, i jak powiedział mi potem - był pozytywnie zaskoczony tym, że więcej uwagi poświęciłem Ptaśkowi niż jego przyjacielowi o imieniu Al, który w powieści relacjonuje metamorfozę głównego bohatera - mówił reżyser.
Największe wrażenie - zdaniem Sroki - wywarły na czytelnikach pierwsze powieści Whartona , mianowicie Ptasiek , Tato oraz W księżycową jasną noc . Jak dodał reżyser, twórczość Whartona była zdecydowanie krytyczna wobec świata zachodniego i antywojenna.
Jak podkreślił, twórczość Whartona jest mu na tyle bliska, że czerpał z niej inspiracje także do innych spektakli.
- Pamiętam, że nikt nie był w stanie mi pomóc w dotarciu do Whartona , wysłałem list, czekałem na odpowiedź, już właściwie traciłem nadzieję, gdy nagle otrzymałem piękny list z północnej Francji, w którym pisarz - mimo że prawa do Ptaśka sprzedał już amerykańskiemu reżyserowi Alanowi Parkerowi - zgadza się - w drodze wyjątku - na moją adaptację – wspominał Sroka.
- Po spotkaniach z nim, które prowadziłem - dwa razy tu w Krakowie - zapamiętałem go przede wszystkim jako ciepłego i wspaniałego człowieka - wspomina zmarłego pisarza Sroka i dodaje, że Wharton potrafił - co rzadkie - bez skrępowania ujawniać własne emocje.
„Ptasiek” wg powieści Williama Whartona w reż. Adama Sroki zrealizowany został dwukrotnie: w Starym Teatrze w Krakowie - 1989 r. i w Teatrze Dramatycznym w Warszawie - 1991 r.