Ada, to nie wypada? A własnie, że wypada, a nawet trzeba! Twoja córka powinna poznać tę książkę

Żeby poczuć się jak Ada, musisz ją najpierw poznać. Zastanów się, co wiesz o swojej postaci.

• OTWARTA – zawsze cieszy się na to, co przyniesie nowy dzień! • ODWAŻNA – skoczyć ze spadochronem? Chętnie! Obronić słabszego? Zawsze! • WRAŻLIWA – Ada wie, że wrażliwość jest siłą!

• EKSPERYMENTOWAĆ – szuka nowych wyzwań, uczy się obcych języków i uwielbia próbować nowych potraw.
• CZYTAĆ KSIĄŻKI – ale tylko mądre! Na głupie szkoda jej czasu. Jej ulubiona bohaterka to Pippi Langstrumpf.
• RECYTOWAĆ WIERSZE – lubi poezję.

• NIE JEST ZAWISTNA – bywa zazdrosna, ale to ją motywuje do działania: chce być lepsza!
• NIE JEST ZŁOŚLIWA – a jeśli zdarzy jej się kogoś zranić, szybko przeprasza.
• NIE CHCE SŁYSZEĆ, ŻE JEST ŚLICZNA – chce słyszeć, że jest mądra i dzielna!

Wypróbuj sama: 21 razy zachowaj się jak Ada, na przykład stań w obronie pokrzywdzonej koleżanki albo spróbuj nowej potrawy. Dzięki temu nie tylko dobrze odegrasz postać, ale co więcej – naprawdę staniesz się odważna!

Kiedy ktoś mówi, że jesteś wrażliwa, być może nie odbierasz tego jako komplementu. Może to brzmi, jakbyś zaraz miała się rozpłakać. Jednak dla artysty wrażliwość to najlepsza przyjaciółka.

Agnieszka Więdłocha jest znaną aktorką, choć jako mała dziewczynka chciała być dyrektorką zoo. W dzieciństwie często odwiedzała z mamą ogród zoologiczny w Łodzi. Stawała przed klatką i patrzyła. Najlepiej pamięta skulone ptaki i hipopotama w bardzo małym bajorze. Lwy miały się całkiem nieźle, żyrafy też, ale w porównaniu z tym, jakie były wysokie – wszystkie klatki i wybiegi wydawały się za ciasne. Agnieszka rozmawiała ze zwierzętami i obmyślała plan! Postanowiła, że gdy dorośnie, zostanie dyrektorką zoo i wypuści wszystkie uwięzione stworzenia na wolność, żeby były były szczęśliwe. Wizja biegających po mieście gepardów i żyraf zupełnie jej nie przerażała. Dopiero kiedy podrosła, zdała sobie sprawę, że to chyba nie najlepsze rozwiązanie.

W szkole brała udział w konkursach recytatorskich, dzięki czemu mogła bezkarnie opuszczać lekcje. A przy okazji naprawdę pokochała poezję. Kiedy przyszło do wyboru studiów, postanowiła zdawać do szkoły teatralnej.

Czasem po spektaklach do Agnieszki podchodzą widzowie i mówią, że jej gra coś w nich zmieniła. Tak było na przykład, kiedy zagrała chorą na raka dziewczynę w filmie „Po prostu przyjaźń”. Jest szczęśliwa, gdy czuje, że jej gra pomaga innym – wierzy, że sztuka może być lekarstwem dla duszy. Aktorstwo wzięło się z jej wyczulenia na emocje innych ludzi, z wrażliwości. Ceni ją i pielęgnuje, bo to dzięki niej potrafi wcielać się w różne postacie.

Zawsze mogłam żyć po swojemu. Czułam przyzwolenie na to, że mogę być, kim chcę. Przez chwilę byłam nawet hersztem osiedlowej bandy.