55 lat temu zginął Tadeusz Borowski

3 lipca 1951 roku samobójstwo popełnił Tadeusz Borowski .

Dzieciństwo spędził na Ukrainie. Jego rodzicom, represjonowanym przez władzę radziecką (matka zesłana na Syberię, ojciec w łagrze), udało się w 1932 r. wrócić do Warszawy. Podczas okupacji pracował jako stróż nocny i uczył się na tajnych kompletach.

W 1943 r. został aresztowany z narzeczoną, Marią Rundo, i oboje znaleźli się w Oświęcimiu. W obozie korespondował z Marią i opiekował się nią, a nawet zrezygnował z lżejszej pracy w szpitalu (gdzie zatrzymano go po przebytej chorobie), żeby ją widywać. Później znalazł się w Dachau, gdzie ciężko chorował i gdzie doczekał wyzwolenia. Wrócił do kraju, ożenił się z Marią i brał czynny udział w życiu literackim.

Wstąpił do partii i chociaż jego proza została na zjeździe szczecińskim Związku Literatów Polskich publicznie potępiona, w latach 1949-1950 pełnił funkcję referenta kulturalnego w Berlinie Wschodnim.

Był autorem wierszy: tom Gdziekolwiek ziemia... (1942) oraz opowiadań, wydanych w tomach: Pożegnanie z Marią (1948) i Kamienny świat (1948).