164 lata temu urodziła się Maria Konopnicka .
Poetka, nowelistka, autorka utworów dla dzieci, publicystka, krytyk literacki, tłumaczka.
Od 1877 Warszawie związana ze środowiskiem liberalnej inteligencji (1884-86), współredaktorka pisma dla kobiet. Od 1850 poza majem m.in. współinicjatorka akcji protestacyjnej przeciwko pruskim gwałtom we Wrześni i ustawom wywłaszczeniow.
W 1803 osiadła w Żarnowcu k. Krakowa (w dworku otrzymanym w darze od narodu). Uznana za najwybitniejszą poetkę swej epoki (Poezja seria 1-4 1881-96), zyskała ogromną popularność i autorytet społeczny dzięki liryce patriotycznej (kontynuującej tradycje poezji romantycznej) i społecznej, w której z gorzką ironią opisywała jaskrawe objawy nędzy i krzywdy ludzkiej, ujawniające słabość pozytywistycznego programu społecznego: Wolny najmita, W piwnicznej izbie, Jaś nie doczekał.
Największym osiągnięciem poetki stały się liryki o tematyce wiejskiej i ludowej, oparte na folklorze, z wyrazistą kreacją chłopskiego narratora, np.: A jak poszedł król na wojnę, Wsiałem ci ja w czarną rolę.
Żywotność zachowały głównie nowele Marii Konopnickiej o tematyce społecznej i psychologicznej: Mendel gdański, Miłosierdzie gminy, wolne od powierzchownej tendencyjności, o precyzyjnej konstrukcji, stawiające Konopnicką w rzędzie czołowych twórców polskiej nowelistyki (zbiory : Cztery nowele 1898, Na drodze 1893, Nowele 1897, Ludzie i rzeczy 1898 oraz niektóre utwory dla dzieci, zwłaszcza popularna opowieść O krasnoludkach i sierotce Marysi 1896).
Ponadto autorka liryków refleksyjno - filozoficznych i krajobrazowych (zbiory Linie i dźwięki 1897, Italia 1901), poematu z dziejów emigracji chłopskiej: Pan Balcer w Brazylii 1910, cennych studiów historyczno – literackich Mickiewicz, jego życie i duch 1899, Trzy studia 1902 i szkiców kryt.
Zmarła we Lwowie