140 lat 7 maja 1867 urodził się Władysław Reymont .
W młodości próbował różnych zawodów (był uczniem krawieckim, występował jako aktor w wędrownych teatrach, pracował na kolei Warszawsko-Wiedeńskiej).
Zadebiutował w 1892 nowelą Wigilia Bożego Narodzenia. Podróżował wiele i często zmieniał miejsca pobytu. W grudniu 1893 osiadł w Warszawie, gdzie zajął się wyłącznie dziennikarstwem i twórczością literacką. W 1896 roku przebywał w Łodzi, zbierając materiały do Ziemi obiecanej . W 1902 wyjechał do Francji, gdzie pracował nad powieścią Chłopi .
Był jednym z czołowych przedstawicieli nurtu realistycznego w prozie epoki Młodej Polski(powieści: Ziemi obiecanej , Rok 1794, Komediantka , Fermenty, Wampir, liczne nowele, reportaże). W 1920 r. zakupił resztówkę Kołaczkowo w pobliżu Wrześni (obecnie muzeum Reymontowskie).
Był jednym z propagatorów powołania Polskiej Akademii Literatury. W 1924 otrzymał literacką Nagrodę Nobla za epopeję Chłopi . Po raz ostatni wystąpił publicznie 15 sierpnia 1925 roku na uroczystości ludowej w Wierzchosławicach jako członek PSL Piast.
Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Serce Reymonta wmurowano w filarze warszawskiego kościoła Św. Krzyża. Rok 2000 polscy parlamentarzyści ogłosili Rokiem Reymontowskim.