12 lipca w roku 1892 urodził się Bruno Schulz .
Prozy pozostawił niestety niewiele, trochę więcej korespondencji i zbiór rysunków. Jego najbardziej znanymi utworami są: Sanatorium pod Klepsydrą , Xięga Bałwochwalcza, Sklepy cynamonowe .
Debiutował bardzo późno. Pisał już wcześniej, ale osławiona nieśmiałość i kiepskie opinie recenzentów sprawiły, ze pisał do szuflady. Odkryła go i doprowadziła do debiutu Nałkowska . Poza studiami i wyjazdami od czasu do czasu, całe życie, aż do tragicznej śmierci spędził w Drohobyczu.
Wszystkie opowiadania umiejscowione są w prowincjonalnym miasteczku, wsparte na fantasmagorycznej autobiografii, gdzie oprócz narratora występuje przede wszystkim Ojciec, groteskowy i wzniosły. Miasteczko opisywane przez Schulza ma aspekt dwojaki - z jednej strony jest plątaniną uliczek i zwaliskiem ruder, z drugiej objawia wyśnione wspaniałości. Schulz jest bowiem i piewcą tandety, szarości, szpetoty (takie są właśnie jego rysunki, całe życie był przecież nauczycielem rysunków) i zarazem miłośnikiem bujności, blasku, koloru na modłę wręcz barokową.