cud

Od kilku dni głośno o miejscowości Parczew w województwie lubelskim, gdzie ludziom miała objawić się postać Chrystusa (lub Matki Boskiej, opinie są różne). Rzecznik diecezji siedleckiej żartobliwie stwierdził, że kształt rysujący się na drzewie to jednak bardziej Conchita Wurst. A tak naprawdę to nic innego, jak tylko pareidolia.

Co to jest cud? Dlaczego Jezus dokonywał cudów? Czy chciał uatrakcyjnić swoją naukę? Chciał wzbudzać sensację? I czym, jeżeli w ogóle istnieją, różnią się od magicznych sztuczek? Dominikanin Janusz Pyda rozprawia się z takimi pytaniami na temat cudów, podkreślając, że nie tylko sceptycy, ale i entuzjaści mają błędne podejście do cudów.

W maju 1965 roku, w Zabłudowie, niewielkim miasteczku niedaleko Białegostoku, objawiła się Matka Boska. Nie księdzu, ani zakonnicy, ale zwykłej, prostej dziewczynie – 14-letniej Jadwidze Jakubowskiej. Tak po prostu, na łące. O cudzie szybko usłyszała cała okolica i na zabłudowską łąkę zaczęły pielgrzymować tłumy. A że był rok 1965 i wielkimi krokami zbliżały się oficjalne uroczystości 1000-lecia chrztu Polski, władza ludowa nie mogła sobie pozwolić na „niekontrolowany” cud. 30 maja, w dzień wyborów do Sejmu i Rad Narodowych, posłano więc na zabłudowską łąkę milicję. A później posiłki.