Jerzy Urban

Dla jednych Goebbels stanu wojennego, podżegacz PRL-owskich zbrodni, który po latach zyskał wizerunek śmiesznego dziadka z internetu. Skomplikowany życiorys Jerzego Urbana to temat do dyskusji o historii nowoczesnej Polski, polityki, dziennikarstwie i moralności. Książka Doroty Karaś i Marka Sterlingowa daje odpowiedzi na wiele kluczowych kwestii.

Hedonista, który dla jednych od życia dostał więcej, niż powinien. Twarz reżimu Jaruzelskiego - dla drugich. Jeszcze kolejni na dźwięk jego nazwiska, od razu krzykną: "Nie". Dorota Karaś i Marek Sterlingow trzy ostatnie lata poświęcili na rozmowy o Jerzym Urbanie. Tak powstała książka "Urban. Biografia".

Wicenaczelny tygodnika "Nie" Waldemar Kuchanny dla WP: - Pan Bąkiewicz, jeśli rzeczywiście chce dekomunizować Powązki, niech przyjdzie z łopatą i wykopie Urbana.

W Warszawie trwa pogrzeb Jerzego Urbana, który zmarł 3 października w wieku 89 lat. Uroczystość rozpoczęła się w domu pogrzebowym na warszawskich Powązkach Wojskowych. Na pogrzeb byłego naczelnego tygodnika " Nie" przyszło wiele znanych osób - Adam Michnik, Olga Lipińska, Katarzyna Grochola czy Aleksander Kwaśniewski.

Jerzy Urban zmarł 3 października w wieku 89 lat. Informacja o jego śmierci wzbudziła w sieci skrajnie różne opinie. Wśród znanych żegnających naczelnego "Nie" jest m.in. reżyserka Olga Lipińska. Napisała ona nekrolog opublikowany przez "Gazetę Wyborczą". I się zaczęło.

Ministerstwo Obrony Narodowej zasugerowało na Twitterze, że to prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski wyraża zgodę na pochówki na Powązkach, więc (w domyśle) to on wyraził zgodę na pochowanie Jerzego Urbana na tymże cmentarzu. Rzeczniczka Trzaskowskiego: - To nieprawda i celowa manipulacja.

"Pogrzeb Jerzego Urbana odbędzie się 11 października (wtorek) o godz. 13 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie" – poinformował Waldemar Kuchanny, zastępca Urbana w tygodniku "Nie".

Afera Rywina była punktem zwrotnym w dziejach "Gazety Wyborczej”, a zarazem punktem zwrotnym w życiu Adama Michnika. Odsłaniając kulisy powiązań tego środowiska z rządem Millera i z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, w tym także sposób zabiegania ludzi Agory o interesy ich firmy, nadwątliła ten obraz środowiska, które ono samo wykreowało.