Józef Hen

Wytrawny biograf i eseista, scenarzysta i reżyser filmowy.

Urodził się w Warszawie, w rodzinie żydowskiej. W listopadzie 1939 r. przedostał się przez granicę na ziemie zajęte przez Sowietów. Wiosną 1940 r. pracował przy budowie autostrady Lwów-Kijów, co po latach opisał w książce Najpiękniejsze lata.

Walczył w Armii Czerwonej, zaś wiosną 1944 r. przyszły autor Nikt nie woła wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, pozostając w nim do 1952 r., kiedy to zwolniony został ze służby w stopniu kapitana rezerwy. Tworzył wojskowe teatry polowe. Z tego okresu na uwagę zasługuje jedynie debiutancka książka Kijów. Taszkient. Berlin. Dzieje włóczęgi, wydana z przedmową Ksawerego Pruszyńskiego.

W latach 1966 -1968 Józef Hen był wiceprezesem oddziału warszawskiego Związku Literatów Polskich. W 1976 r. był jednym z sygnatariuszy Listu 101, wyrażającego protest przeciwko projektowanym zmianom w Konstytucji PRL.

W latach 1978-1980 ponownie został wiceprezesem oddziału warszawskiego ZLP, a następnie jego prezesem - do rozwiązania związku w 1983 r. W 1989 r. wstąpił do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.