rozmowa(strona 2/2)

Nietypowy autoportret jednego z najwybitniejszych współczesnych polskich reżyserów i animatorów. Główna jego część to opowieść obrazkowa ułożona z rodzinnych fotografii, wycinków z gazet, szkiców, rysunków i kadrów filmowych

O pradziadku, który prowadził cyrk, dziadku malarzu i dzieciństwie spędzonym wśród artystów Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk. O początkach muzykowania, punk rocku i reggae w warunkach realnego socjalizmu, Jarocinie i rockandrollowym życiu

I myślę, że na tym – mówię teraz zupełnie poważnie – polega wielkość Wodeckiego, że dokładnie wiedząc, ile jest wart, co potrafi, jaka jest jego pozycja na rynku muzycznym jako wokalisty i kompozytora, zaraz potrafi się świetnie swoją pozycją bawić.

Nigdy w życiu nie ośmieliłabym się pisać podręczników dla przyszłych dziennikarzy, ponieważ nie uważam, że można się nauczyć dziennikarstwa z podręczników. To książka o moim życiu, o moim politycznym dojrzewaniu i myślę, że każdemu adeptowi dziennikarstwa sądzącemu u progu kariery, że posiadł wszystkie rozumy (również kiedyś mi się tak wydawało, co okazało się absolutną nieprawdą), może się ona do czegoś przydać.