Kultura ruchu dziecka przedszkolnego

Większość zadań dla wychowania fizycznego w edukacji fizycznej dziecka przedszkolnego – to przedstawienia o charakterze deskryptywnym. Katalog wyznaczonych zadań przybiera zwykle postać standaryzowanej listy. Zawiera ona zapis tego, co „powinno być” wykonane. [...] Jest bowiem tak, że gdy z dziećmi nie rozmawia się o ich aktywności ruchowej, to nie będą jej traktować jako coś dla siebie ważnego, choć ta ważność i ranga są nie do przecenienia. [...]

Ujęcia teoretyczne, które przeszły w koncepcję badań, stanowią niewątpliwie oryginalną część prezentowanego opracowania. Wpływ na ową oryginalność ma istota problemów, w której mieszczą się zarówno niespotykane w innych opracowaniach zakresy (choć obszerne, to znakomicie zdetalizowane), jak i instrumentarium badawcze. W teorii założeń badawczych – na co pragnę ponownie zwrócić uwagę – istotne jest dokonanie wykładni sensu podejścia kognitywnego. Wybór właśnie takiego łączy istniejące w zamyśle Autorki połączenie „ze sobą i w następstwie” tego wszystkiego, co zaistniało wcześniej w jej umyśle. Powstają tym samym psycho-socjo-lingwistyczne akty dziecięcej komunikacji, zestrojone z własną wyjątkowością, które dziecko wnosi w swoje „bycie i działanie w ruchu”, a także specyficznością w odwoływaniu się do doświadczeń ruchowych, zarówno indywidualnie zróżnicowanych, jak i uwspólnionych ekspozycji ruchowych.

Z recenzji dr hab. Lucyny Preuss-Kuchty