Zlew

Oto Franek Gałgan - współczesny Don Kichot. Prowadząc krucjatę przeciwko banalności i płytkości życia w wielkich aglomeracjach, tworzy trzy wirtualne kobiety swoich marzeń Stają się one wkrótce bytami rzeczywistymi i co ciekawe, nienawidzą go równie mocno, jak i nienawidzi była żona. Rozpoczyna się nieustający korowód pościgów, bójek, absurdalnych sytuacji, dialogów męsko-damskich i męsko-męskich. Z całości emanuje świadomie wypaczona „macho-luzackość”, absurd goni absurd tworząc współczesną, miejską baśń.

Książka kipiąc dowcipem, wyróżnia się doskonałą satyrą na współczesne społeczeństwo. Trochę w niej pikanterii, mnóstwo purnonsensu i sowizdrzalstwa.

Czy niezbyt udane małżeństwo plus skłonność do wyskoków w życiu i napojach pomogą bohaterowi znaleźć odpowiedź na pytanie: gdzie jest granica pomiędzy światem wirtualnym a rzeczywistym?

Powieść znanego dziennikarza Pawła Oksanowicza jest na wskroś realistyczną opowieścią o należącym do pokolenia X, trochę zdegenerowanym i na pewno mającym wybujałą fantazję mężczyźnie w sile wieku. Jest to jednak realizm bardzo specyficzny – nikt tutaj nie zamierza chadzać po gościńcu z żadnym lustrem; przeciwnie – mamy do czynienia z brutalnym wkroczeniem do wnętrza głowy bohatera i chaotycznym filmowaniem czegokolwiek, co tam się pojawia. I tak mamy – imprezy w ciemnych klubach, alkohol i seks, wirtualne romanse, wymyślone kobiety, a wszystko to podane w konwencji teledysku, wyróżniające się czarnym humorem i trochę psychodelicznymi refleksjami.