iii rzesza

Stephanie von Hohenlohe za sprawą swej inteligencji stała się mistrzynią uwodzenia i manipulowania poczynaniami mężczyzn. Księżna była osobą pełną uroku, któremu nie potrafili się oprzeć najwięksi europejscy arystokraci, a także sam Adolf Hitler. Führer całkowicie zignorował jej żydowskie pochodzenie, powierzając istotne dla nazistów misje.

– Posłuchaj, Guy, jest mi strasznie przykro, Nigger nie żyje - usłyszał dowódca 617 Dywizjonu ciężkich bombowców. Wiadomość o nagłej śmierci czworonożnego przyjaciela przyszła dzień przed kluczową operacją, więc przez przesądnych mogła być traktowana jak zapowiedź zagłady. Na szczęście nie był to zły omen, a "Operacja Chastise" sparaliżowała hitlerowski przemysł i wywołała w Niemcach psychozę strachu.

W Bełżcu i Sobiborze niemieccy naziści wymordowali setki tysięcy Żydów. Gdy opuścili obozy, okoliczna ludność ruszyła szukać w szczątkach złota i kosztowności. W książce "Płuczki" Paweł Piotr Reszka próbuje zrozumieć, jak to było możliwe.

- Większość nazistów po wojnie wróciła do normalnego życia. Beate Klarsfeld, łowczyni nazistów, mówiła, że szukając zbrodniarzy nie musiała błądzić po południowoamerykańskiej dżungli, ale sprawdzić książkę telefoniczną Kolonii – mówi Andrew Nagorski, amerykański dziennikarz, autor książki „Łowcy nazistów. Na tropie zbrodniarzy wojennych”. W rozmowie przyznaje też, że denazyfikacja Niemiec była niemożliwa do przeprowadzenia, przypomina zapomnianego polskiego łowcę nazistów i zdradza, jak naprawdę wygląda proces tropienia zbrodniarzy wojennych.

Cordula Schacht, córka Hjalmara Schachta - prezesa Reishsbanku i ministra gospodarki III Rzeczy - domaga się tantiem od autora biografii Josefa Goebbelsa - ministra propagandy i oświecenia publicznego III Rzeszy. Jednak wydawca książki, potężne amerykańskie wydawnictwo Random House, odmówiło zapłaty i postanowiło pójść do sądu. Sprawa toczy się w Monachium.

Dygnitarzy Trzeciej Rzeszy opanował nałóg rabowania polskich dzieł sztuki - pisze Robert Kudelski w książce "Zrabowane skarby". Poza oficjalną kontrolą nazistowskich urzędników prywatne kolekcje gromadzili m.in. Hermann Goering, Heinrich Himmler i Hans Frank.