Aliens vs. Predator - Wojna i Wojna Trzech Światów - recenzja komiksu wydawnictwa Scream Comics

Postać Machiko Noguchi po raz pierwszy pojawiła się w 1990 r. na kartach miniserii "Aliens vs. Predator". Kiedy ją poznaliśmy, była administratorką na planecie Ryushi, która musiała przeistoczyć się w wojowniczkę i walczyć ramię w ramię z przedstawicielem rasy Yautja. Konając Złamany kieł naznaczył ją krwią ksenomorfa i tym samym Machiko mogła dołączyć do jego klanu i polować na "robale".

"Aliens vs. Predator" autorstwa Randy'ego Stradleya (scen.) oraz Philla Norwooda i Chrisa Warnera (rys.) spotkał się ze świetnym odbiorem. Dziś to wciąż wznawiany klasyk, który położył podwaliny pod ciągle pęczniejące uniwersum obejmujące komiksy, filmy czy gry. W tym biznesie kontynuacja była więc tylko kwestią czasu.

"Aliens vs. Predator - Wojna i Wojna Trzech Światów" to zebrane w jednym albumie dwie opowieści koncentrujące się na dalszych losach Machiko, która wbrew nadziejom nie znalazła swego miejsca w szeregach kosmicznych Łowców. Od razu dodajmy, że tytuł 244-stonicowego komiksu jest mało precyzyjny, bowiem pierwsza część "Wojny" znalazła się w "Aliens vs. Predator - 30th Anniversary Edition" (Scream Comics, 2020). Warto mieć to na uwadze, zwłaszcza że wnosi ona wiele zarówno do historii samej Ziemianki, jak i naszej, wciąż skąpej wiedzy o Drapieżcach.

Autorem scenariusza jest ponownie Randy Stradley, który w obu przypadkach stanął na wysokości zadania, nie odcinając kuponów od sukcesu "AvP". Dalsze przygody Machiko to emocjonujące, sprawnie napisane historie z pogranicza sci-fi, grozy i akcyjniaka w duchu tego, co widzieliśmy już w komiksach czy na ekranie. Czyli nic, czego byśmy się tak naprawdę nie spodziewali.

Jeśli chodzi o scenariusz, to wielkim atutem zarówno "Wojny", jak i "Wojny Trzech Światów" są zwłaszcza te momenty, kiedy Stradley mimochodem kreśli mitologię Łowców. Oczami Machiko poznajemy więc zwyczaje Yautja, hierarchię społeczną, kulturę czy tak prozaiczne rzeczy, jak sposób noszenia się Łowców czy spędzanie wolnego czasu, kiedy akurat kogoś nie mordują. To wszystko sprawia, że mamy do czynienia z czymś więcej niż po prostu kolejną historią żerująca na kinowych franczyzach.

Za oprawę albumu odpowiada kilku artystów. Jednak o ile "Wojna" utrzymana jest w kluczu estetycznym znanym z "Aliens vs. Predator" (poczciwy, najntisowy oldschool), tak druga miniseria to zupełnie inna bajka. Autorem rysunków jest znany z wieloletniej współpracy z DC i Marvelem Rick Leonardi ("Spider-Man 2099. Nie z tego czasu", Egmont, 2018). W "Wojnie Trzech Światów" postawił na cartoonowy styl, kanciastą, bardzo schludną kreskę i niekiedy pewną umowność w kreowaniu postaci. Jeśli dodamy do tego komputerowo kładzione kolory autorstwa Wesa Dzioby, dostaniemy lata dwutysięczne w pełnej krasie. Nie moja bajka, acz wierzę fani na pewno się znajdą.

Jeszcze słówko odnośnie wydania. "Aliens vs. Predator - Wojna i Wojna Trzech Światów" wchodzi w skład obchodów 5-lecia istnienia Scream Comics. I podobnie jak ombnibusy "Predatora" czy "Obcego" został potraktowany po królewsku: złocone brzegi, powiększony format, punktowo lakierowana okładka i gruby offset. Palce lizać.