Rozpoznawanie predyspozycji przestępczych. Jako forma prewencji kryminalnej
| Forma wydania | Książka |
| Rok wydania | 2018 |
| Autorzy | |
| Wydawnictwo |
Materiały prasowe Niniejsza książka ma pozwolić na spojrzenie na kwestie działań na rzecz bezpieczeństwa z pozycji oddziaływań profilaktycznych, które nie są budowane jedynie na podstawie analizy zaistniałych zdarzeń przestępczych, ale przede wszystkim na podstawie umiejętnego wykorzystywania wiedzy kryminologicznej w codziennej pracy służb odpowiedzialnych za tę płaszczyznę życia społecznego. Dlatego poruszone zostały m.in. kwestie: czynników kryminogennych determinujących przestępcze zachowania człowieka, rola ofiary w genezie przestępstwa, proces prognozowania zachowań przestępczych czy profilowania, które – umiejętnie wykorzystywane – mogą przyczynić się do spadku przestępczości i wzrostu poczucia bezpieczeństwa lokalnej społeczności.
Autor stara się przekonać, że budowanie programów prewencji kryminalnej winno być ukierunkowane zarówno na oddziaływanie na indywidualne zachowanie człowieka, jak i na inicjowanie procesów społecznych, które mają na celu wzrost motywacji poszczególnych osób do zachowań zwiększających bezpieczeństwo. Ważne jest również właściwe, proaktywne podejście, które polega na zabezpieczaniu potencjalnych ofiar przed pokrzywdzeniem w wyniku przestępstwa, gdyż badania kryminologiczne wyraźnie wskazują, że podejście retroaktywne jest mało skuteczne.
W książce znajdują się również tezy uzasadniające twierdzenie, że ze względu na poziom ryzyka pokrzywdzenia w wyniku przestępstwa istotne są wszystkie trzy następujące poziomy profilaktyki:
1) profilaktyka pierwszorzędowa skierowana jest do osób, które nie były ofiarami przestępstw, ale w stosunku do których istnieje ryzyko pokrzywdzenia;
2) profilaktyka drugorzędowa skierowana jest do tzw. grup ryzyka, czyli osób najbardziej zagrożonych pokrzywdzeniem;
3) profilaktyka trzeciorzędowa skierowana jest do ofiar przestępstw, aby redukować szkody somatyczne, psychiczne i społeczne wynikające ze szkód zaistniałych w wyniku przestępstwa.
| Numer ISBN | 978-83-8095-438-0 |
| Wymiary | 235x160 |
| Oprawa | miękka |
| Liczba stron | 182 |
| Język | polski |
| Fragment | Podejmowanie rozważań natury teoretycznej w zakresie bezpieczeństwa publicznego czy analiza faktycznych zdarzeń społecznych, również tych o charakterze kryminogennym, zawsze musi oscylować w obrębie prawdy. Prawda z kolei winna prowadzić do działań racjonalnych, rzeczowych i przede wszystkim przynoszących konkretne pozytywne skutki. Niejednokrotnie jednak działania na płaszczyźnie bezpieczeństwa realizowane są na podstawie istniejącej tradycji działań prawnych, na fundamentach filozofii zemsty, na powielanych stereotypach, a w końcu na działaniach, które – jako skuteczne w jednej konkretnej sytuacji – zostały zaadaptowane do działań zapobiegawczych całego zjawiska. Przykładem takiego podejścia jest sprawa represyjności wobec sprawców przestępstw. Władza publiczna i przeważająca część społeczeństwa koncentrują się głównie na zaostrzeniu kar oraz masowym korzystaniu z instytucji pozbawienia wolności w sytuacji, gdy problem zjawisk patologicznych zazwyczaj znajduje genezę w coraz wyraźniejszej degradacji socjalno-bytowej ludności, wzroście liczby bezdomnych, uzależnionych od alkoholu i innych środków psychoaktywnych. Już od dłuższego czasu liczna grupa naukowców wskazuje, że ze wszystkich form polityki społecznej instytucja pozbawienia wolności jest najbardziej nieefektywna. W znaczącej części przypadków więzienia zapełniane są osobami wymagającymi wyłącznie resocjalizacji socjalnej, gdyż są one pozbawione środków materialnych, jakichkolwiek zabezpieczeń bytowych, obciążone chorobami psychicznymi czy alkoholizmem, i z konieczności przyjmują status tożsamości przestępczej. Skala przestępczości jest dynamicznie zmienna, a nauka wypracowała i wciąż wypracowuje nowe metody oddziaływań na sprawców przestępstw, działań zarówno o charakterze resocjalizacyjnym, jak i wyprzedzających, prewencyjnych. [...] |
Podziel się opinią
Komentarze
