Debiut literacki i obozy koncentracyjne
W 1942 roku ukazał się pierwszy tom poezji Borowskiego: "Gdziekolwiek ziemia" - wydany własnym kosztem na powielaczu. Nie zyskał jednak dobrych recenzji. Szczególnie krytykował go kolega Tadeusza ze studiów, Wacław Bojarski, aktywnie działający w nacjonalistyczno-prawicowym ugrupowaniu "Sztuka i Naród". Między dawnymi kolegami na zawsze pozostała niechęć. W 1944 roku ukazał się "Arkusz poetycki nr 2" - zbiór sześciu erotyków Borowskiego, o miłości pozostającej ostoją człowieczeństwa w zdegradowanym świecie.
W 1943 roku młody poeta został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz. W czasie pobytu w obozie nadal pisał wiersze i listy do swojej narzeczonej, także przebywającej w obozie oświęcimskim. W 1944 roku trafił do Dachau. Po wyzwoleniu obozu przez Amerykanów w 1945 roku, przebywał chwilowo w obozie dla osiedleńców, a potem w Monachium. Tam ukazał się zbiór jego wierszy obozowych pod tytułem "Imiona nurtu". Do Polski Borowski wrócił w maju 1946 roku.