Uchodźcy

"Nie dajmy się zwariować" - napisał Marek Hłasko w liście do Agnieszki Osieckiej, przywiezionym jej przez Grynberga z Izraela. To przesłanie mogłoby stanowić motto tej mądrej, zarazem gorzkiej i zabawnej książki, pełnej tyleż nieprawdopodobnych co prawdziwych przygód. Podobnie jak ludzie spotykani przez autora w Łodzi, Hollywood, Paryżu czy Buenos Aires, także on sam jest uchodźcą: człowiekiem, "który nigdzie nie jest u siebie". Dziesiątki anegdot, w jakich opowiada zarówno o swoim barwnym życiu, jak i o losach rodziny, przyjaciół i znajomych układają się w panoramę ostatniego półwiecza. Każda z historii mogłaby stanowić świetny materiał na pasjonujący film. Thrillerem jest opowieść, jak autor potajemnie opuszczał Polskę w 1967 roku, dla bezpieczeństwa zabierając ze sobą materiały z III Plenum PZPR. Czarną komedią - spotkane w Buenos Aires kobiety z opatrunkami na twarzy, "chcące się pozbyć swych żydowskich nosów". Ironicznym dramatem - i to nie tylko w naszych czasach - jest życie pełne niespodzianek
zgotowanych przez sam fakt takiego a nie innego pochodzenia.