Praktyczny poradnik terapii wad wymowy. U dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym

O czym zawsze należy pamiętać

1. Badanie mowy wykonujemy przy użyciu standaryzowanych narzędzi diagnostycznych. Nie zapominamy o sprawdzeniu sprawności narządów artykulacji, zwracamy uwagę na wędzidełko podjęzykowe, sposób połykania, oddychania. Warto wykonać także badanie ostrości słuchu w podejrzeniu np. niedosłuchu.

2. Na podstawie wyników badania mowy ustalamy indywidualną terapię logopedyczną, którą omawiamy z rodzicem/opiekunem i ewentualnie zalecamy wizytę dziecka u laryngologa, audiologa, foniatry, ortodonty itd.

3. Po wywołaniu danej głoski przechodzimy do jej utrwalania, zaczynając od prostych połączeń z samogłoskami (lub spółgłoskami w przypadku samogłosek), dalej powtarzamy tę głoskę w logotomach, następnie w nagłosie, śródgłosie i wygłosie wyrazu, a na końcu w prostych zdaniach.

4. Bardzo ważne jest, aby terapia logopedyczna była systematyczna. Na przykład co tygodniowe spotkania po 30 minut potrafią dać ogromne rezultaty pod warunkiem stałej obecności i współpracy rodzica, który utrwala postępy z dzieckiem w domu poprzez zalecone ćwiczenia.

5. Na początku terapii logopedycznej wykonujemy przed lustrem wspólnie z dzieckiem ćwiczenia przygotowujące aparat artykulacyjny do zajęć (tzw. rozgrzewka buzi). Ćwiczenia należy dobierać pod kątem ćwiczonej głoski.

6. Zawsze indywidualnie podchodzimy do każdego dziecka i traktujemy jako wyjątkowy przypadek, poświęcając maksimum naszej uwagi i zaangażowania.

7. Zwracamy uwagę rodzicom, że domowe otoczenie i środowisko, w którym dorasta dziecko, stanowi jego wzorzec wymowy, więc ważne, aby starannie posługiwali się językiem polskim, wplatali nowe słowa do swoich wypowiedzi, unikali spieszczeń i mowy dziecinnej oraz rozmawiali ze swoim dzieckiem, zachęcając je do jak najczęstszych wypowiedzi słownych (a nie wypowiadali się za dziecko).

8. Współpraca z rodzicem jest kluczem do szybkich efektów. Należy informować o przebiegu terapii logopedycznej, jej postępach, udzielać rad, wskazówek, porad i zachęcać do wykonywania ćwiczeń w domu.

9. Dziecko nie może się nudzić w trakcie zajęć, dlatego ćwiczenia należy zmieniać, urozmaicać, prowadzić je tak, aby były zabawą. Ważna jest różnorodność i pomysłowość.

10. Trzeba wierzyć we własne siły i nie poddawać się przy braku efektów. Każde dziecko jest bowiem inne i czasami może potrzebować więcej czasu do opanowania nowej głoski. Nie zapominamy także o cierpliwości jako nieodzownej cnocie każdego terapeuty mowy.

11. Trudne przypadki traktujemy jako wyzwania oraz sposób na zdobycie doświadczenia i nowych umiejętności.

12. Pamiętamy o higienie pracy: używamy rękawiczek, szpatułek logopedycznych czy innych wysterylizowanych narzędzi logopedycznych.

13. Nie boimy się pytać i prosić o pomoc innych logopedów, specjalistów, nauczycieli, lekarzy w przypadku trudności.

14. Każdy logopeda zobowiązany jest do zachowywania tajemnicy zawodowej. Nie udzielamy informacji dotyczących dziecka, terapii logopedycznej, rodziców osobom trzecim.

15. W praktyce logopedycznej należy poszerzać swoją wiedzę, horyzonty, ciągłe podnosić kwalifikacje, brać udział w szkoleniach i doskonalić się zawodowo tak, aby udzielać pomoc logopedyczną na najwyższym poziomie i w jak najbardziej profesjonalny oraz kompetentny sposób [...]