Podróż karaibska

Sprawozdanie z wyprawy odbytej przez autora w 1950 roku z Londynu do pięciu społeczności, które zrzuciły jarzmo kolonializmu - Trynidadu, miejsca urodzenia Naipaula, a także do Gujany Brytyjskiej, Surinamu, na Jamajkę i Martynikę - to poruszająca, przepełniona smutkiem i melancholią próba przedstawienia historycznej spuścizny, z którą muszą się uporać nowo powstałe, niepodległe państwa w Ameryce Środkowej. Naipaul jest zdystansowanym, szczerym, często ironicznym sprawozdawcą, notującym precyzyjnie wszystko, co dzieje się wokół niego na statku, w pociągu. Z pozycji outsidera opisuje duchowy chaos i materialną mizerię współczesnego życia społeczności postkolonialnych, polityczną niedojrzałość, nędzę i biedę, konflikty rasowe i dojmujący brak tożsamości, poczucia zakorzenienia wśród zamieszkujących te obszary Murzynów, Kreolów oraz Hindusów.