O Kościele także socjologicznie

Z recenzji

Andrzej Potocki dominikanin i profesor socjologii, autor wielu publikacji z zakresu socjologii religii, teologii pastoralnej i katechetyki jest niekwestionowanym autorytetem spajającym środowisko socjologiczne z teologicznym i odwrotnie. Książkę O Kościele także socjologicznie świadomie przygotował w formie przewodnika i łącznika między tymi dwiema dyscyplinami. Namawia w niej do wzajemnej konfrontacji perspektyw badawczych, metodologii, a także języka, w jakim opisywany jest wielowymiarowy fenomen Kościoła katolickiego i religijność jego wyznawców. Teologów uwrażliwia na społeczne aspekty Kościoła, socjologów zaś przekonuje, że Kościół to coś więcej niż tylko jego widzialna powłoka. Przy tym badawczej ostrożności stara się uczyć jednych i drugich.

Książka przynosi w istocie zgrabnie ujętą syntezę, swego rodzaju podsumowanie, wieloletnich badań autora nad różnymi aspektami życia Kościoła katolickiego w Polsce. Rozprawa jest wielowątkowa i bardzo obszerna, lecz – jak zapewnia Autor – przyjazna czytelnikowi. Można ją czytać fragmentarycznie, gdyż każda część pomyślana jest jako problemowo samodzielna całość.

Lektura książki wciąga. Autor ciekawie prowadząc narrację zgrabnie przeprowadza czytelnika przez zawiłe meandry złożoności podjętej problematyki. Komunikatywny i ładny język to atut dodatkowy, ale i niezbędny gdy książka dedykowana jest do tak polifonicznego środowiska czytelników: teoretyków i praktyków, świeckich i duchownych, nauczycieli i studentów. Każdy znajdzie w niej dla siebie coś ciekawego i niebanalnego.

Z recenzji prof. zw. dr hab. Marii Libiszowskiej-Żółtkowskiej

O autorze

Andrzej Potocki (ur. 1947). Teolog, socjolog, dominikanin. Profesor zwyczajny w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego. Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu. Wcześniej profesor Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz Kolegium Filozoficzno-Teologicznego Polskiej Prowincji Dominikanów w Krakowie. Członek pięciu towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Polskiego Stowarzyszenia Pastoralistów, Stowarzyszenia Katechetyków Polskich, Polskiego Towarzystwa Teologicznego w Krakowie, Polskiego Towarzystwa Mariologicznego.

W pracy naukowej specjalizuje się w socjologii religii i socjologii wychowania oraz w teologii praktycznej (zwłaszcza w teologii pastoralnej i katechetyce). Stąd problemy badawcze, jakie podejmuje, sytuują się przede wszystkim na styku tych subdyscyplin. Prowadził badania struktur kościelnych w Polsce południowo-wschodniej, wychowania religijnego w kontekście polskiej transformacji ustrojowej, parafii i diecezji jako organizacji społecznych, polskiego kultu maryjnego.

Ważniejsze książki: Warunki rozwoju kultury wsi sądeckiej (1981), Diecezja przemyska w swe 600-lecie, 3 tomy (1986), Parafie bieszczadzkie (1987), Katecheta i katecheza w polskiej szkole, współautor K. Misiaszek SDB (1995), Ludzka płciowość. Rodzina. Szkoła (1997), Wychowanie religijne w polskich przemianach. Studium socjologiczno-pastoralne (2007).