Wychowywanie na siłę

Można, oczywiście, zadowolić się prostą odpowiedzią w stylu sloganów o odwiecznym duchu narodu cygańskiego lub o kulturze biedy. Mappesowi-Niediekowi nie wystarczają jednak te trywializujące stwierdzenia i postanawia przyjrzeć się bolączkom zakończonych fiaskiem inicjatyw i projektów pomocy. Wadliwa organizacja i nieprzemyślana strategia są, oczywiście, na ich czele, ale równie istotną rolę odgrywają uprzedzenia, charakterystyczne nawet dla tych, którzy pragną pomóc. Próbują oni bowiem za wszelką cenę Romów wychowywać. Kiedy ci mówią, czego chcą i potrzebują, i tak się ich nie słucha. Wychodząc z założenia, że są kulturalnie i cywilizacyjnie zacofani i nie mają pojęcia o rynku pracy. Pewnym rozwiązaniem miało być powierzenie realizacji pomocowych projektów romskim organizacjom pozarządowym. Założenie słuszne, powstał tylko problem ze znalezieniem wykształconych Romów, którzy by się tego podjęli.Kiedy już takowi się znaleźli, to, ze względu na młody wiek, nie byli przez krajan przesadnie poważani.