Kobieta trzydziestoletnia i wojenna wdowa
Nie tylko młode dziewczyny pozbawione są marzeń o romantycznym uczuciu. W Dhace, stolicy Bangladeszu (kraju swoich narodzin), Naghat Gandhi spotka się z Tarą. Tara ma 30 lat i powoli dość nagabywań ojca i krewnych o jej małżeństwo. Chce wyjść za mąż, żeby mieć dzieci, które uwielbia. Myśli o wyjeździe do Kanady, gdzie lepiej się zarabia. I choć chce się zakochać, nie uznaje miłości za warunek konieczny do zamążpójścia: "Mogę próbować zakochać się po ślubie".
Mahmuda jest wdową po bojowniku o wolność Bangladeszu. Zabitego jak wielu innych przez armię pakistańską w latach 70.; ich ciał nigdy nie odnaleziono. Mahmuda, mając na utrzymaniu dwie córki, znalazła pracę i nauczyła się prowadzić samochód (co w tamtych czasach było niespotykane wśród kobiet). Po wyzwoleniu Bangladeszu została pierwszą zagraniczną ambasadorką w historii swego kraju. Ponieważ jednak kobieta bez męża jest obywatelką drugiej kategorii, wyszła po raz drugi za mąż. Nie odnalazła jednak szczęścia - pewnego dnia dowiedziała się, że jest zdradzana.