"Miłość to egoizm"
W Allahabadzie, mieście położonym w północno-środkowych Indiach, Gandhi odwiedza rodzinę dziewiętnastoletniej Nahid. Matka dziewczyny została sama na wsi z dwiema córkami po wyjeździe męża do Bombaju - nigdy nie wrócił, nie wiadomo dokładnie dlaczego. Po przeprowadzce do miasta w poszukiwaniu pracy wyszła za mąż po raz drugi. Ojczym Nahid bije jej matkę i nie daje pieniędzy na dom. Z kolei siostra Nahid wyszła za mąż jako szesnastolatka, a mąż traktuje ją jak służącą, również w sypialni.
Matka i siostra Nahid stanowią dla niej przykład źle pojmowanej miłości: "To miłość czy niewolnictwo? (...) Ja nie potrzebuje takiej (...)". Dziewczyna nie ma złudzeń co do relacji między mężczyznami i kobietami, jest niezależna - zakłada obcisłe ubrania, deklaruje chęć zachowania swojej wolności ponad wszystko. Przeżyła też swoją miłosną tragedię - jej chłopak Sawan, zniecierpliwiony długim czekaniem na ślub, oblał się benzyną i podpalił. "Był prostym głupcem. Umarł dla swojej miłości" - mówi o nim Nahid.