"Zosiu, ja nie wiem, kiedy go zabiłem"

Przed wyjazdem odebrał nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (nagroda miała charakter manifestu, bo została przyznana "buntownikowi i opluwaczowi ustroju"), oświadczył się Agnieszce Osieckiej (oczywiście, bo oświadczał się niemal każdej kobiecie, choć chyba tylko z Osiecką łączyła go taka przyjacielska relacja z elementami miłości) i z ośmioma dolarami w kieszeni - bo reszta "jakoś mu się rozeszła" - wyjechał do Paryża. Kolejne kraje, kolejne związki: z Sonją, niemiecką aktorką i Esther, kelnerką w kibucu - one dwie będą towarzyszyły mu, na przemian, do końca życia. Do zwykłych życiowych problemów dochodzą hipochondria, niemożność znalezienia sobie miejsca w życiu, wreszcie: śmierć przyjaciela, Krzysztofa Komedy. Podczas powrotu z imprezy między mężczyznami wywiązała się przyjacielska przepychanka, Komeda upadł, ale gdyby to nie były skaliste wzgórza Beverly Hills być może wszystko potoczyłoby się inaczej.