Doktor Mathilde Ludendorff - duchowa przywódczyni
Adolfa Hitlera Mathilde von Kemnitz (późniejsza żona generała Ericha Ludendorffa) poznała w 1923 roku, podczas spotkania urządzonego przez współzałożyciela NSDAP, Gottfrieda Federa. Była lekarką, filozofem oraz autorką m. in. "Triumfu nieśmiertelności" i "Historii stworzenia" - dzieł, w których namawiała do wyparcia chrześcijańsko-judaistycznego porządku i stworzenia nowej religii. Nie udało jej się zostać "kapłanką" Hitlera, który odrzucił jej propozycję małżeństwa i na zawsze wprowadził między nich wzajemną niechęć.
Niechęć ta nie przeszkadzała Mathilde w wyrażaniu publicznie swoich opinii. Wraz z mężem założyła w 1930 r. Związek Tannenberski - organizację walczącą z "ponadnarodowymi siłami": Żydami, masonami, jezuitami i Watykanem. Głosiła "niemieckie poznanie Boga", mające zastąpić pozostałe doktryny religijne i zabezpieczyć w przyszłości wolność narodu. Jej coraz bardziej skrajne publikacje stały się z czasem zakazane nawet przez nazistowską partię.
Pomimo odcięcia się od poglądów Ludendorffów, Hitler był poruszony śmiercią generała w 1937 roku. Mathilde po wojnie uznano za winną wspierania ideologii państwa narodowosocjalistycznego i ukarano m.in. zakazem publicznej działalności przez siedem lat. Do historii przeszła jako kobieta, która, pomimo zbieżnych z nim poglądów, odważyła się zademonstrować dystans do Führera.