4z10
Lata emigracji
W roku 1981 Jacek Kaczmarski zdobył nagrodę dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za "Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego".*Kiedy w PRL władze wojskowe wprowadzały stan wojenny, Jacek Kaczmarski przebywał akurat we Francji, gdzie koncertował u boku Łapińskiego i Gintrowskiego. *Bard zdecydował się pozostać poza krajem i działać na rzecz podziemia solidarnościowego.
Pracował w Radiu Wolna Europa, gdzie prowadził "Kwadrans Jacka Kaczmarskiego" oraz "Fakty, Wydarzenia, Opinie". Regularnie występował w Europie, Ameryce i Australii. Taśmy magnetofonowe, na które udało się zarejestrować występy Kaczmarskiego, regularnie szmuglowano do kraju, gdzie były powielane w tysiącach kopii.
Na emigracji powstały kolejne nowe zbiory poezji i albumy, a wśród nich: "Zbroja" (1982), "Przejście Polaków przez Morze Czerwone" (1983), "Mój Zodiak" (1985), "Kosmopolak" (1987), "Notatnik australijski" (1988), "Dzieci Hioba" (1989) oraz "Głupi Jasio" (1989).