Średnia życia - miesiąc
W roku 1932 w Tokio powstało Laboratorium Badań Profilaktycznych. Dominacja Japończyków w Mandżurii sprawiła, że Ishii mógł bezkarnie pozyskiwać ofiary do swych doświadczeń. W tym samym roku w miejscowości Beiyinhe zbudowano fortecę o kilkuset pomieszczeniach, gdzie znajdowały się więzienia, laboratoria, krematoria i magazyn broni.
Budynek otoczony był trzymetrowym murem zwieńczonym zasiekami z drutu kolczastego, zaś do dwuskrzydłowej żelaznej bramy prowadził zwodzony most. Średnia życia więźniów fortecy zwanych maruta, "kłodami", nie przekraczała miesiąca. Jak mówił jeden z lekarzy wojskowych pracujących w Jednostce, japońska armia przystąpiła do plądrowania i kradzieży surowców oraz do zabijania. Dzięki tej ekspansywnej, rabunkowej polityce, do laboratorium Ishiego wciąż płynęły nowe dostawy "materiału biologicznego".
Po wielkiej ucieczce blisko dwudziestu więźniów, ośrodek przeniesiono do Pingfangu, gdzie nowy kompleks Jednostki składał się z ponad 70 budynków rozmieszczonych na 6 kilometrach kwadratowych. Badania szły pełną parą, a z komina spalarni zwłok wciąż wydobywał się czarny dym - jeden ze zbrodniarzy mówił, że ciała spalały się błyskawicznie: były puste, pozbawione organów.
O jednostce 731 mówiliśmy też w programie Enigma .