Czym różnią się ludzie, którzy odnoszą sukces, od tych, którzy go nie odnoszą? Ci ostatni, po serii porażek czy też przytłoczeni piętrzącymi się przed nimi przeciwnościami, przestają próbować. A ci pierwsi próbują nadal, walczą mimo wszystko. Jak się okazuje, reguła ta odnosi się nie tylko do ludzi, ale i do... półbogów. Tak, tak, takowi żyją dziś między śmiertelnikami, będąc potomstwem starożytnych greckich i rzymskich bóstw, i uczestnicząc w odwiecznych zmaganiach pomiędzy różnymi frakcjami nadprzyrodzonego świata. Przynajmniej taką wizję kreśli nam amerykański pisarz Rick Riordan wpięcioksięgu** „Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy” oraz stanowiącym kontynuację tegoż **cyklu „Olimpijscy herosi”, którego „Dom Hadesa” jest czwartym tomem.
Na kartach tej powieści siódemka półbogów kontynuuje straceńczą misję, mającą na celu ocalenie świata przed spiskiem Gai, pragnącej przejąć władzę wraz ze swym potwornym potomstwem. Piątka herosów żegluje powietrznym okrętem „Argo II” z ogromnym posągiem Ateny Partenos na pokładzie, by dotrzeć do Domu Hadesa w Grecji. Do tego samego miejsca zmierzają Percy i Annabeth, z tym że oni wędrują przez... piekło. A konkretnie przez nazwaną Tartarem starogrecką krainę umarłych skazanych na wieczne cierpienie. Celem obu grup jest zamknięcie Wrót Śmierci, przez które przedostają się do świata śmiertelników zastępy odrodzonych potworów, zasilające armię Gai.
Choć para przemierzająca Tartar musi pokonywać przeszkody przekraczające ludzkie wyobrażenie, załoga „Argo II” też nie ma lekko. Poszczególni jej członkowie wciąż muszą radzić sobie z pułapkami zastawianymi przez skłóconych ze sobą bogów, którzy bez skrupułów wykorzystują każdą słabość przeciwnika, aby go pognębić i pokonać. Poza tym bohaterowie ścierają się z potworami zamieszkującymi Stary Świat, przez który wędrują, a więc Włochy, Chorwację i Grecję. Po raz kolejny okazuje się, że najlepszy skutek odnosi wspólne działanie, dzięki któremu można w najlepszy sposób wykorzystywać uzupełniające się nawzajem magiczne umiejętności każdego z członków drużyny herosów. Bo każdy z nich jest niezastąpiony i ma do odegrania własną rolę w dramacie, którego scenariusz pisze mglista i wieloznaczna przepowiednia.
Co równie ważne, bohaterowie spotykają na swej drodze nieoczekiwanych sprzymierzeńców, których pomoc okazuje się kluczowa na różnych etapach misji. W szczególności dotyczy to otchłani Tartaru, gdzie dobro, życzliwość czy przyjaźń są klejnotami nader rzadkimi, błyszczącymi pośród oceanu niegodziwości, nikczemności, chaosu i zniszczenia. Kolejną bronią, której wartości nie sposób przecenić, są uczucia łączące bohaterów. Percy i Annabeth, przedzierając się przez królestwo ciemności, z miłością wspierają się nawzajem i tym samym chronią przed popadnięciem w obłęd czy pogrążenie się w poczuciu beznadziei. Także innym spośród herosów miłość przynosi ocalenie, daje dodatkowe siły w czasie najgorszej próby, umożliwia poznanie prawdy o samym sobie.
Bohaterowie rozpaczliwie chwytają się każdego skrawka nadziei. Nie poddają się i wciąż próbują, nawet jeśli szansa na sukces jest tak nikła, że aż niedostrzegalna gołym okiem. I właśnie to odzwierciedla myśl przewodnią książki Riordana, który celuje w łączeniu młodzieżowej fabuły przygodowej z poważnymi problemami egzystencjalnymi. Fabuła ta, mimo egzotycznego rekwizytorium, czerpie ze sprawdzonych wzorców amerykańskiej kultury popularnej. Choćby w tym względzie, że nastoletni bohaterowie mordują dziesiątkami swoich adwersarzy, ale erotyczna sfera ich życia zostaje zredukowana do trzymania się za ręce i nieśmiałego zetknięcia warg. Z drugiej jednak strony autor porusza naprawdę istotne kwestie, problemy psychologiczne i etyczne dużego kalibru, i czyni to w sposób daleki od sztampy czy taniego sentymentalizmu. Dlatego też należy się spodziewać, że jeśli już doczekamy się w kolejnym tomie oczekiwanego happy endu, nie będzie on zbyt cukierkowy.
Jako uzupełnienie powieści „Dom Hadesa” w tomie znalazło się również opowiadanie „Syn Sobka”, stanowiące crossover cyklu olimpijskiego i trylogii Riordana „Kroniki Rodu Kane”, traktującej dla odmiany o bogach egipskich. Tekst opisuje pierwsze spotkanie głównych postaci obu cykli – Percy’ego Jacksona i Cartera Kane’a – oraz ich wspólną walkę z mocno przerośniętym i nabuzowanym magią krokodylem. Czy „Syn Sobka” to pojedynczy strzał, czy też pilotażowy odcinek nowej serii, okaże się zapewne już niebawem.