Chłopcy Murrowa

Gdy wreszcie doczekali się telefonu od kierownictwa CBS w Nowym Jorku, Edward R. Murrow i William L. Shirer zaczęli relacjonować wydarzenia tak, jak nie zrobił tego nikt przed nimi. W ciągu niecałych ośmiu godzin dwaj energiczni dziennikarze zorganizowali radiowy przegląd wiadomości, w którym opisali reakcję mocarstw europejskich na atak Hitlera na Austrię. Ten program radykalnie zmienił dalszą historię radiowego dziennikarstwa.

Chłopcy Murrowa to pierwsza zbiorowa biografia utalentowanych korespondentów z zespołu CBS, którym kierował Murrow. Byli oni przede wszystkim intelektualistami i mistrzami pióra, a ich wytrawnych analiz i relacji nie można było porównać z niczym, co wcześniej uważano za wiadomości radiowe. Dziesięciu mężczyzn i jedna kobieta – między innymi takie sławy jak Eric Sevareid, Charles Collingwood i Howard K. Smith – wymyśliło nowy sposób relacjonowania wydarzeń, równocześnie zdobywając serca niezliczonych Amerykanów.

Chłopcy, mający po dwadzieścia, trzydzieści lat, pełni młodzieńczej śmiałości, ukazywali słuchaczom najważniejsze wydarzenia wojenne. Shirer, wbrew rozkazowi Hitlera, pierwszy doniósł o niemiecko-francuskim zawieszeniu broni. Larry LeSueur wylądował razem z drugą falą oddziałów alianckich na plaży Utah w Normandii. Richard C. Hottelet pierwszy zawiadomił słuchaczy o niemieckiej ofensywie w Ardenach. Ci młodzi idealiści wierzyli, że zmieniają świat.

Po zakończeniu wojny cieszyli się wielką sławą i mieli nadzieję, że nadal będą mogli przestrzegać surowych reguł zawodowej rzetelności. Jednak Ameryka pragnęła rozrywki, co w połączeniu z maccartyzmem, wpływami korporacji sponsorujących programy i narodzinami telewizji położyło kres wzorcom ambitnego dziennikarstwa, do jakich przywykli. Kilku Chłopców z powodzeniem kontynuowało pracę zawodową w telewizji, cały czas rywalizując o względy Murrowa, ale ich również prześladowało gorzkie poczucie, że nie są już na szczycie fali.

Chłopcy Murrowa to fascynująca opowieść o życiu kilku niezwykłych ludzi w burzliwych latach XX wieku. To także ważna lekcja, uświadamiająca czytelnikom, czym może być dziennikarstwo radiowe i telewizyjne, oraz przenikliwa analiza czynników, które sprawiły, że poszło ono w złym kierunku.