Wizyty Aniołów czyli moje życie kontrolowane

Pogodne, często zabawne opowieści o większych, mniejszych i najmniejszych problemach składających się na nasze codzienne życie. Dialogi toczą się wokół poszukiwania kierunku, gdzie mogą się znajdować takie wartości, jak prawda, dobro lub choćby tylko normalność. Ustalić kierunek - no cóż, dobre i to, gdy zdarza się, że do samych wartości dotrzeć nie możemy lub nie potrafimy, bo jest w nas jakaś destrukcyjna dwoistość. Jesteśmy niezdolni - jak mówi Pascal - nie pragnąć prawdy i szczęścia, a nie jesteśmy zdolni ani do pewności, ani do szczęścia.

W naszym świecie szybkiego przemijania uczuć i panującej między ludźmi coraz bardziej chłodnej asertywności (jak się często eufemistycznie określa obojętność wobec bliźnich – współuczestników gry o przeżycie) gwałtownie poszukujemy kogoś bezwzględnie przyjaznego i bezinteresownie oddanego lub choćby potrafiącego oceniać nasze życie z innej niż my perspektywy. Kogoś, kto mieszka po trosze w nas samych, ale należy też do innego świata, a zatem ma bardziej obiektywny osąd i wiedzę duchową większą niż nasza. I wtedy przychodzi do nas Anioł.

Nie wszyscy goście – kontrolerzy składający narratorce wizyty – zasługują na miano Aniołów. Są bowiem wśród nich liczne podróbki oraz zdeklarowani antyaniołowie. Ale i z nimi warto dyskutować, bo dialog sprzyja porządkowaniu naszych myśli, a osiągnięcie takiego porządku – to jest dopiero wyzwanie!