Wisława Szymborska
AFP Poetka i eseistka polska.
Związana całe życie z Krakowem, gdzie studiowała (polonistykę i socjologię), mieszka i pracuje.
Debiutowała w "Dzienniku Polskim" w 1945 r.
W zbiorach wierszy Dlatego żyjemy (1952) i Pytania zadawane sobie (1954) zawarła treści polityczno-ideologiczne zgodne z postulatami socrealizmu. W latach 1951-66 należała do PZPR, później popierała inicjatywy opozycji demokratycznej (w 1976 roku podpisała protest przeciwko zmianom w konstytucji, w 1978 roku znalazła się wśród założycieli Towarzystwa Kursów Naukowych).
W kolejnych zbiorach: Wołanie do Yeti (1957), Sól (1962), Sto pociech (1967), Wszelki wypadek(1972), Wielka liczba (1976), Ludzie na moście (1986), Koniec i początek (1993) rozwinęła i utrwaliła oryginalną poetykę.
Twórczość Szymborskiej prezentuje mistrzostwo artystyczne nawiązujące do doświadczeń poezji XX w. oraz tradycji humanistycznej. Cechuje ją precyzja słowa, posługiwanie się ironią i paradoksem, przetworzone poetycko treści filozoficzne.
Felietony-recenzje, publikowane w "Życiu Literackim" i "Gazecie Wyborczej" pt. Lektury nadobowiązkowe, zostały wydane w wyborach w 1973, 1981, 1992 r. Także m.in.: 101 wierszy (1966), Wiersze wybrane (1967), Poezje wybrane (1967), Poezje: Poems (wydanie dwujęzyczne, polsko-angielskie 1989).
Laureatka Literackiej Nagrody Nobla za rok 1996.
Znana w świecie dzięki przekładom m.in. na angielski, francuski, niemiecki, holenderski, hiszpański, włoski, czeski, słowacki, szwedzki, bułgarski, albański i chiński.
Podziel się opinią
Komentarze