Chyba nie tylko ja mam problem z tym, jak przekonać „statystycznego Polaka” do tego, że matematyka może być ciekawa, wręcz fascynująca, a jej znajomość pomaga. Ostatnio, gdy maturzyście zasugerowałam, że matematyka mu się w życiu przyda, odpowiedział, że przecież nikt na przystanku nie zapyta go o funkcję kwadratową, to mimo wszystko znajomość niektórych zasad matematycznych się przydaje, a z odkryć matematycznych korzystają wszyscy.
Matematyka życia jest przede wszystkim o tym, jak matematyka pomaga w rozwoju biologii. Jest tu mowa o tym, że ciąg Fibonacciego można odnaleźć także w ilości płatków kwiatów czy sposobie wyrastania kolejnych liści, a przy okazji dowiadujemy się, że np. kwiaty słonecznika wykorzystują spiralę Fermata, przy czym 34 z nich zwijają się w jedną stronę (zgodnie z ruchem wskazówek zegara), a 21 w kierunku przeciwnym. Co ciekawe spirala ta wykorzystuje także złoty kąt.
Ian Stewart wspomina o teorii ewolucji i samym Darwinie i dlaczego jego teoria, chociaż pochodził z rodziny wierzącej, była oparta na ziębach, a on sam długo zwlekał z publikacją swojej teorii o powstaniu człowieka. Z kolei twórca genetyki Johann (albo Gregor po wstąpieniu do zakonu augustianów) Mendel do swoich odkryć z zakresu genetyki doszedł poprzez uprawianie i krzyżowanie groszku w przyklasztornym ogródku.
Rozważania o DNA autor rozpoczyna od Friedricha Mieschera, który odkrył nukleinę, badając substancję ropopochodną z bandaży po zabiegach chirurgicznych (w sumie – mało to porywające), a skład tej substancji zbadano dopiero na początku XX wieku. Za to w zdecydowanie bardziej przystępny sposób matematyk opisuje, jak się łączy ze sobą DNA. W 1990 roku rozpoczęły się dwa projekty, które postawiły sobie za zadanie odkrycie pełnej sekwencji zasad azotowych człowieka. Przetrwał projekt państwowy, który udostępniał swoje badania do publicznej wiadomości, przy czym do dziś nie odkryto całej nici DNA człowieka. „Ludzki genom zawiera trzy miliardy zasad azotowych DNA. Może się wydawać, że to dużo, ale po zapisaniu informacji w pliku komputerowym zajmuje ona zaledwie 825 megabajtów. To tyle, ile zawiera jedna płyta CD z muzyką. Zatem poziom złożoności naszego organizmu jest mniej więcej taki jak album „Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band”.”
Dalej pojawia się klasyfikacja botaniczna Linneusza, jest też o wirusach, a przy tej okazji pojawia się teoria wielościanów i pseudodwudziestościanów. Do tego dochodzi teoria wielu wymiarów, którą Stewart tłumaczy bardzo łopatologicznie, przy okazji tłumacząc, dlaczego inne wymiary przydają się zwłaszcza w fizyce. Będzie teoria węzłów, która pomaga w rozumieniu struktury DNA. Same węzły to podstawa topologii, ale o tym będzie w innym miejscu.
Od świata zwierząt i wyjaśniania, skąd się biorą cętki i paski u zwierząt oraz w jaki sposób następuje dobór partnerów u jaszczurek, przechodzimy do kosmosu i poszukiwania obcych cywilizacji. Tu także przydaje się matematyka, która w prosty sposób udowodni, że możemy zapomnieć o naszej wyjątkowości, bo na pewno nie jesteśmy sami we wszechświecie.
W tej książce jest niewiele matematyki, za to jest więcej o biologii i o otaczającym nas świecie, który na matematyce się opiera. Czy to kogoś przekona do zajrzenia do środka? Tego nie wiem, ale wiem, że warto.