szpital psychiatryczny

Niekończące się kolejki. Przepełnione sale. Specjaliści rozkładający ręce. Tak wygląda rzeczywistość dziecięcych oddziałów psychiatrycznych w polskich szpitalach. Dlaczego tak się dzieje? Co sprawia, że coraz młodsi ludzie chcą odebrać sobie życie? I przede wszystkim, jak zatrzymać te przerażające statystyki?

Szpitale dla obłąkanych upowszechniły się w Anglii na długo przed tym, jak zaczęto podejmować jakiekolwiek próby leczenia osób chorych umysłowo. Celem nie była pomoc, ale izolacja. Często niosąca straszne konsekwencje.

"Instytucja szpitala psychiatrycznego znalazła się w najgłębszym kryzysie w całych swych zmiennych dziejach" – pisze Lisa Appignanesi na kartach książki "Szalone, złe i smutne. Kobiety i psychiatrzy". Nie ma wcale na myśli XIX wieku i samych początków psychiatrii. Najgorzej jej zdaniem było w połowie XX stulecia. Na dowód autorka przytacza między innymi straszną historię Marthy Hurwitz.

Powstały w 1908 roku w podwarszawskim Otwocku szpital dla umysłowo chorych naziści przemienili w miejsce kaźni. Po latach badacz zjawisk nadprzyrodzonych rozmawia z dziewczyną, która twierdzi, że jest świadkiem nawiedzeń.