Z braku dowodów

Łącznie w Lebensborn na świat przyszło około 6 tysięcy dzieci. Rzeczywisty wpływ na zahamowanie przeprowadzanych aborcji był jednak niewielki: szacuje się, że w 1938 roku usunięto około 600 tysięcy ciąż. Stowarzyszenie działało początkowo w Berlinie, następnie przeniesiono je do Monachium - główna siedziba Lebensbornu została wcielona do osobistego sztabu Heinricha Himmlera. Od kwietnia 1940 roku na czele Zarządu Głównego Lebensbornu zasiadał Max Sollmann, który w późniejszym ósmym procesie norymberskim (zwanym procesem o ludowość) został, podobnie jak pozostali członkowie Lebensborn, zwolniony z obowiązku odbywania kary. Jedyną uniewinnioną w procesie osobą (z braku dowodów) była Inge Viermetz, która zajmowała się przyjęciami do ośrodka, pośredniczyła w załatwianiu pracy dla matek, prowadziła domy opieki, pośredniczyła w adopcjach i zajmowała się sierotami wojennymi.